تاريخي‌نگري در فرايند اجتهاد با تأكيد بر روش اجتهادي و شيوه مقارنه‌اي آيت‌الله بروجردي

تاريخي‌نگري يكي از روشهاي فهم متون ديني است. در اين روش هر فهمي از اين متون بايد تحت تأثير زمينه ‌هاي متن در دوره صدور آن بررسي شود. آيت ‌الله بروجردي در روش اجتهادي خود اهتمام ويژه ‌اي به تاريخي ‌نگري داشته و به ‌نظر مي ‌رسد يكي از مواردي كه برداشتهاي روايي وي را استوار مي ‌كند، رويكرد تاريخي ‌نگري به شرايط صدور روايات و ريشه ‌يابي تاريخي مسائل خلافي باشد و از رهگذر اين نگاه تاريخي، وي به توانمندي بي ‌نظير در تفسير و توجيه روايات دست يافته بود، لذا مي ‌توان ايشان را صاحب «سبك خاص و مستقل در نحوه اجتهاد با رويكرد مقارنه ‌اي» ناميد. در اين نوشتار بر آنيم تا با معرفي مختصر روش اجتهادي اين فقيه برجسته به بيان جايگاه تاريخي ‌نگري در فرايند اجتهاد ايشان و خصوصيات آن در سه حوزه اصولي، حديثي و رجالي و همين ‌طور فقهي بپردازيم و اثبات نماييم توجه به اين مؤلفه مانع بحثهاي انتزاعي در اجتهاد شده و به دليل ارائه تفسيري واقع ‌گرايانه از روايات، ميزان وثوق به مراد معصوم را به نحو چشمگيري افزايش خواهد داد.