ساخت و بررسي ويژگي‌هاي روان سنجي مقياس سلامت اجتماعي شهري

زمينه: سلامت اجتماعي شهري به عنوان شرايط سالم جامعه يكي از شاخص‌هاي رفاه و پويايي جوامع محسوب مي‌گردد. جهت ارتقاء سلامت اجتماعي شهري نياز است كه با توجه به شرايط هر جامعه‌ شاخص منحصر به فردي پيشنهاد شود. در ايران هم چند شاخص براي ارتقاء سلامت اجتماعي طراحي شده است كه در برنامه‌ريزي‌هاي مديريت شهري مورد توجه قرار مي‌گيرد ولي تاكنون مقياسي براي سنجش وضعيت سلامت اجتماعي شهري ارائه نشده است. هدف: هدف از پژوهش حاضر ساخت و بررسي ويژگي‌هاي روان‌سنجي مقياس سلامت اجتماعي شهري بود. روش: اين پژوهش از نوع توصيفي و همبستگي بود. جامعه آماري كليه شهروندان شهر تهران بودند، حجم نمونه 562 نفر از ساكنين شهر تهران بودند كه از طريق نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي تحليل گرديد. يافته ها: نتايج حاصل از تحليل عاملي اكتشافي بيانگر 6 عامل انسجام اجتماعي شهري، حقوق شهروندي، عدالت شهري، دلبستگي شهري، هويت شهري و پايداري شهري براي سلامت اجتماعي شهري بود. ميزان قابليت اعتماد كل مقياس با استفاده از آلفاي كرونباخ در اجراي اوليه 0/89 و در اجراي نهايي 0/91 به دست آمد كه نشان دهنده قابليت اعتماد مطلوب مقياس است. همچنين مقياس از درستي محتوايي و عاملي مناسبي برخوردار بود. نتيجه گيري: مقياس سلامت اجتماعي شهري در اعتبار‌يابي اوليه از درستي و قابليت اعتماد مطلوبي برخوردار است و مي توان از آن به عنوان يك ابزار معتبر براي سنجش سلامت اجتماعي شهري استفاده كرد.