نقش ميانجي ادراك خطر و حساسيت اضطرابي در رابطه نوروزگرايي و برونگرايي با مشكلات روانشناختي و رفتاري ويروس كرونا

زمينه: عوامل شخصيتي در كنار ساير ويژگي هاي روانشناختي از جمله ادراك خطر، حساسيت اضطرابي و باورهاي فراشناختي بر پايه پژوهش هاي قبلي از جمله عوامل مهم و تأثيرگذار در شرايط پاندمي بوده اند. در اين ميان نوروزگرايي و برونگرايي بيشتر مورد توجه محققان بوده است؛ با اين حال نقش ميانجي سازه هاي روانشناختي در پاندمي كرونا كمتر بررسي شده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش ميانجي ادراك خطر و حساسيت اضطرابي در رابطه نوروزگرايي و برونگرايي با مشكلات روانشناختي و رفتاري ويروس كرونا انجام شد. روش: روش مطالعه حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمام افرادي بود كه در سال 9998 در ايران با مسأله ويروس كرونا درگير بوده اند كه از ميان آنها 649 نفر به صورت در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه محقق ساخته مشكلات روانشناختي و رفتاري ويروس كرونا، شاخص حساسيت اضطرابي (ريس، پترسون، گارسكي و مك نالي، 1986)، مقياس پنج عامل شخصيت (دونلان، اسوالد، بيرد و لوكاس، 2006) و مقياس ادراك ريسك (بنيتن، اسلوويك و سورسون، 1993) استفاده گرديد. يافته ها: ارزيابي مدل فرضي پژوهش با استفاده از شاخص هاي برازندگي نشان داد كه مدل فرضي با مدل اندازه گيري برازش دارد (0.96 =CFI، 0.94 =NFI و 0.054 =RMSEA). نتايج تحليل آماري نشان داد كه نوروزگرايي و برونگرايي با واسطه گري حساسيت اضطرابي بر روي مشكلات روانشناختي و رفتاري ويروس كرونا به ترتيب با ضرايب استاندارد 0.052 و 0.161 در سطح 0.05 p اثر معني داري دارند. همچنين، نوروزگرايي با واسطه گري ادراك خطر بر مشكلات روانشناختي و رفتاري ويروس كرونا با ضريب استاندارد 0.100 در سطح 0.05 p اثر معني داري دارد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش به نظر مي رسد مشكلات روانشناختي و رفتاري مربوط به ويروس كرونا به صورت مستقيم و غيرمستقيم تحت تأثير عوامل روانشناختي قرار دارد و شايسته است در برنامه هاي مديريت بهداشتي كلان مورد توجه قرار گيرد