اثربخشي آموزش تلفيقي صلح و حسن گزيني بر بهبود روابط بين فردي و انگيزه تحصيلي دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه

زمينه: يادگيري براي باهم زيستن همراه با ارزش هاي اخلاقي، از موضوعات عمده در تعليم وتربيت امروزه است. پژوهش هاي بسياري پيرامون آموزش صلح انجام گرفته ولي آموزش تلفيقي صلح وحسن گزيني برتوانمندسازهاي تحصيلي ازجمله روابط بين فردي وانگيزه تحصيلي دانش آموزان مغفول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش تلفيقي صلح و حسن گزيني بر بهبود روابط بين فردي وانگيزه تحصيلي دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه تهران بود. روش: پژوهش، به روش شبه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه آزمايش وگواه و پيگيري يك ماهه انجام شده است. جامعه آماري آن، دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه منطقه 19، شهرتهران (5901 نفر) در سال تحصيلي 9998 بود. نمونه،40 دانش آموز به صورت هدفمند انتخاب شده، و به شيوه تصادفي ساده در 2 گروه 20 نفره قرارگرفته اند. ابزار پژوهش مقياس ارزيابي شايستگي تحصيلي ديپرنا و اليوت (1999) بود. براي گروه آزمايش، برنامه مداخله آموزش تلفيقي صلح و حسن گزيني، شامل 8 جلسه 90 دقيقه اي طي 8 هفته مداوم، اجرا شد. در پايان از هر دو گروه پس آزمون و يك ماه بعد، آزمون مرحله پيگيري گرفته شد. داده هاي گردآوري شده به روش تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر وآزمون تعقيبي بونفروني با نرم افزار Spss22 تحليل استنباطي شد. يافته ها: آموزش تلفيقي صلح و حسن گزيني بر روابط بين فردي و انگيزه تحصيلي دانش آموزان تأثير مثبت داشت (0/01 P). اين تأثير در مرحله پيگيري هم معني دار بود. نتيجه‌گيري: آموزش تلفيقي صلح و حسن گزيني مي تواند به عنوان روشي كارآمد جهت بهبود روابط بين فردي و انگيزه تحصيلي دانش آموزان مورد استفاده قرار گيرد.