اثربخشي آموزش شناختي- اجتماعي آدلر بر تعامل مادران و نوجوانان داراي اختلال اضطراب اجتماعي

زمينه: پژوهش هاي مختلف حاكي از تاثير برنامه شناختي اجتماعي آدلر بر كاهش اضطراب كودكان و نوجوانان و بهبود روابط با والدين بوده است. اما بسياري از اين درمان هاي شناختي اجتماعي آدلري فقط جنبه هاي محدودي از اين نظريه را به كار برده اند، علاوه بر آن آموزش هاي اثربخشي بر روي مادر و فرزند به شكل همزمان انجام نگرفته است. هدف: هدف از اين پژوهش اثربخشي برنامه كاملي از نظريه شناختي اجتماعي آدلر بر مادران و فرزندان نوجوان داراي اختلال اضطراب اجتماعي بود. روش: اين مطالعه يك پژوهش كاربردي از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل نوجوانان 13 تا 15 سال داراي اختلال اضطراب اجتماعي و مادران آنها بود كه داراي پرونده در كلينيك آواي قاصدك در منطقه 5 شهر تهران در سال 1398 بودند كه با روش نمونه گيري در دسترس تعداد 32 نفر مادر و نوجوان شناسايي و به شكل تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (16 نفر آزمايش و 16 نفر گواه) گمارش شدند. ابزار استفاده شده در اين پژوهش مقياس رابطۀ والد فرزند (فرم مادر) بود كه قبل از اجرا، بعد از اجرا و يك ماه بعد از اجرا توسط نوجوانان تكميل شد. نوجوانان و مادران گروه آزمايش طي 12 جلسه (هشت جلسه با نوجوانان و يك جلسه با مادران، سه جلسه مادران و نوجوانان) در برنامه جامع شناختي اجتماعي آدلر شركت كردند. داده ها با استفاده از تحليل واريانس مختلط تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه تعاملات مادر فرزند (عاطفه مثبت، آزردگي، همانندسازي، ارتباط) گروه آزمايش پس از مداخله در مقايسه با گروه گواه به طور معنادار )01/0(p افزايش يافت. نتيجه گيري: به نظر مي رسد با توجه به اثربخشي برنامه شناختي اجتماعي آدلر بر نوجوانان داراي اضطراب اجتماعي و همچنين بهبود ارتباط مادر فرزند تحقيقات گسترده تر با نمونه هاي بيشتر بر خانواده و كودكان و نوجوانان مورد نياز است.