اثربخشي آموزش عمل اخلاقي مبتني بر نظريه بلازي بر مسؤليت پذيري و رفتار مدني - تحصيلي دانشجويان

زمينه: مسؤليت پذير بودن و رعايت رفتار مدني تحصيلي در ارتقاء جايگاه سازماني نظام هاي آموزشي نقش تعيين كننده اي دارد. علي رغم اهميت اين مسأله، ضعف هاي متعددي در اين زمينه مشاهده مي شود. بنابراين تربيت دانشجوياني متعهد، اخلاقي و داراي رفتار ايثارگرانه ضرورت پيدا مي كند. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش عمل اخلاقي مبتني بر نظريه بلازي بر مسؤليت پذيري و رفتار مدني تحصيلي در دانشجويان انجام شد. روش: روش اين پژوهش شبه آزمايشي و با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه و با پيگيري يك ماهه بود. جامعه آماري پژوهش شامل 12008 دانشجوي دانشگاه جامعه المصطفي شهر قم در سال تحصيلي 99-1398 بود. براي نمونه گيري، تعداد 30 نفر دانشجوي در دسترس مشخص و سپس به صورت تصادفي در 2 گروه (15 نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه گواه) جاي دهي شدند. بسته آموزشي عمل اخلاقي مبتني بر نظريه بلازي (1993) براي گروه آزمايش اجرا شد. زمان اين برنامه آموزشي 13 جلسه 90 دقيقه اي و زمان آموزش نيز 5 هفته به صورت گروهي بود. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي مسؤليت پذيري كاليفرنيا گاف، مك گوسكي و مهل (1952) و رفتار مدني تحصيلي گل پرور (1389) استفاده شد. داده ها از طريق آزمون هاي آماري توصيفي و تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بنفروني و بوسيله نرم افزار SPSS24 تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد براي هر دو متغير مسؤليت پذيري و رفتار مدني تحصيلي، اثر گروه، اثر زمان و اثر متقابل گروه × زمان معنادار بود (0/001 P). از طرفي نتايج آزمون تعقيبي بنفروني حاكي از پايداري تأثير مداخله آموزشي در مرحله پيگيري بود (0/001 P). نتيجه‌گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه چنانچه دانشجويان در معرض آموزش عمل اخلاقي مبتني بر نظريه بلازي قرار گيرند، ميزان مسؤليت پذيري و رفتار مدني تحصيلي در آنان افزايش مي يابد.