تأثير هشت هفته تمرين در آب با محدوديت جريان خون بر ميزان هورمون رشد، فاكتور رشد شبه‌انسولين يك و متابوليسم استخوان زنان سالمند

اين پژوهش با هدف بررسي تأثير تمرين با محدوديت جريان خون (BFR) در آب بر مقدار هورمون رشد (GH)، فاكتور رشد شبه‌انسولين يك (IGF1) و تراكم مواد معدني استخوان (BMD) زنان سالمند انجام شد. تعداد 30 نفر از زنان غير ورزشكار (سن 60 تا 70 سال، وزن 2.5 ± 72.34 كيلوگرم و شاخص تودۀ بدني 4.07 ± 28.8 كيلوگرم بر مترمربع) داوطلبانه در مطالعه شركت كردند و به‌طور تصادفي به سه گروه كنترل، تمرين در آب با BFR و تمرين در آب بدون BFR تقسيم شدند. هر دو گروه تمريني تمرينات هوازي با مقاومت آب را (هشت هفته، سه روز، يك ساعت) اجرا كردند. فشار كاف در گروه تمريني با BFR 110 تا 220 ميلي‌متر جيوه بود. خون‌گيري 24 ساعت قبل از اولين و بعد از آخرين جلسه تمريني انجام شد. از آزمون آماري تحليل كواريانس (آنكوا) وابسته براي تحليل نتايج استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد گروه‌هاي تمرين در مقادير BMD، IGF1  و مقدار نمرۀ T (TScore) در مقايسه با گروه كنترل افزايش معناداري داشتند (0.05 ≥ P). در مقدار GH فقط گروه تمرين با BFR نسبت به گروه كنترل افزايش معناداري داشت (0.05 ≥ P). همچنين نتايج پس‌آزمون گروه تمرين با BFR در مقايسه با گروه تمرين بدون BFR در مقادير BMD،GH ،IGF1  و TScore افزايش معناداري داشت (0.05 ≥ P).  پژوهش حاضر نشان داد تمرين در آب در زنان سالمند به بهبود اثر عوامل آنابوليك در جلوگيري از كاهش تراكم استخوان منجر مي‌شود، اما تمرين در آب باBFR  داراي اثرهاي مفيدتري در افزايش BMD است؛ بنابراين توصيه مي‌‌شود از اين تمرينات در برنامۀ تمريني زنان سالمند استفاده شود.