تأثير مدل هاي مختلف تحريك الكتريكي جريان مستقيم فراجمجمه اي بر تصميم گيري ريسك پذير داوران ورزشي

هدف از مطالعۀ حاضر؛ بررسي تأثير مدل‌هاي مختلف تحريك الكتريكي مستقيم فراجمجمه‌اي بر تصميم‌گيري ريسك‌پذير داورانِ رشته‌هاي ورزش‌ تيمي بود. 24 داور مرد در ورزش‌هاي فوتبال، فوتسال، واليبال، بسكتبال و هندبال (با دامنۀ سني 19 تا 38 سال، درجۀ داوري: درجۀ 3 تا ملي؛ سابقۀ داوري: 2 تا 18 سال) به صورت داوطلبانه در اين مطالعه شركت كردند. بعد از جلسۀ آشنايي، آزمودني‌ها در سه جلسۀ مجزا با فاصلۀ حداقل 72 ساعت در آزمايشگاه حضور يافتند. در يك طرح درون‌گروهي به شيوۀ دوسويه كور و به صورت موازنۀ متقابل، هر آزمودني 3 نوع تحريك الكتريكي شامل تحريك آنُد، كاتُد و شَم را بر روي قشر خلفيجانبي پيش پيشاني راست دريافت نمود. قبل و بعد از هر نوع تحريك؛ تكاليف روانشناختيِ تكانشگري برو/نرو و بازي قمار آيوا انجام شد. نتايج با استفاده از آزمون آناليز واريانس دوراهۀ مركب نشان داد كه مقادير دلتاي IGT در شرايط آنُد و كاتد در مقايسه با شَم به‌شكل معني‌داري بيشتر بود (به ترتيب، p=0.003، p=0.01). همچنين، نتايج نشان داد كه مقادير دلتاي IMP در شرايط آنُد و شَم در مقايسه با كاتُد افزايش معني‌داري داشت (به ترتيب، p=0.0001، p=0.002). به عنوان يك يافتۀ جديد، اين نتايج نشان دهندۀ اثرات مثبت تحريك آنُد بر روي قشر خلفيجانبي پيش پيشاني راست بر عوامل مرتبط با تصميم‌گيري ريسك‌پذير در داوران ورزشي مرد است. در پايان، مي‌توان چنين نتيجه‌گيري نمود كه tDCS احتمالاً مي‌تواند به عنوان ابزاري براي بهبود تصميم‌گيري ريسك‌پذير داوران ورزشي مورد استفاده قرار گيرد، گرچه تأئيد نهايي اين امر نياز به انجام تحقيقات متعدد ديگري دارد.