رابطه ميان كمرويي و اضطراب اجتماعي دانشجويان با استفاده از نقش ميانجي ترس از شكست و استرس ادراك‌شده

هدف تحقيق حاضر، بررسي نقش ميانجي ترس از شكست و استرس ادراك‌شده در رابطه ميان كمرويي و اضطراب اجتماعي دانشجويان دانشگاه پيام نور واحد مرند بوده است. روش تحقيق به لحاظ ماهيت، توصيفي همبستگي است. جامعه آماري تحقيق را دانشجويان دانشگاه پيام نور واحد مرند به تعداد 6433 نفر تشكيل مي‌دهند. حجم نمونه تحقيق با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي 165 نفر به دست آمد. جهت گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي كمرويي چيك و بريگز (1990)، استرس ادراك‌شده كوهن و همكاران (1983)، ترس از شكست كانروي (2001) و اضطراب اجتماعي ايلينا (1996) استفاده گرديد كه روايي آن‌ها توسط استاد راهنما و صاحب‌نظران دانشگاهي مورد تأييد قرار گرفت و پايايي آن‌ها نيز از طريق آزمون ضريب آلفاي كرونباخ مورد تأييد قرار گرفت. به‌منظور تحليل داده‌ها از تكنيك معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار آماري Lisrel و نيز نرم‌افزار آماري Spss استفاده شد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد دانشجويان داراي استرس ادراك‌شده بالا به دليل خودارزيابي افراطي از عملكردشان و اينكه تمركز اصلي آن‌ها بر جنبه‌هاي منفي وقايعي است كه برايشان اتفاق مي‌افتد احتمال ابتلا به كمرويي بالايي دارند، اين افراد به علت ترس بالا از عدم پذيرش و ترس از موردانتقاد قرار گرفتن از سوي ديگران كمرويي بيشتري را نسبت به افراد با خود انتقادي پايين تجربه مي‌كنند.