الگوي روابط ساختاري مهارت‌هاي اجرايي، تاب‌آوري ايگو و هويت اخلاقي در پيش‌بيني خودكارآمدي ترك افراد وابسته به مواد: نقش ميانجي‌گري ذهن آگاهي

مقدمه: اعتياد و مصرف مواد نه تنها يك بيماري جدي بلكه يك آسيب اجتماعي مي‌باشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي الگوي روابط ساختاري مهارت‌هاي اجرايي، تاب‌آوري ايگو و هويت اخلاقي در پيش‌بيني خودكارآمدي ترك افراد وابسته به مواد: نقش ميانجي‌گري ذهن آگاهي انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي (معادلات ساختاري) بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه افراد وابسته به مواد مراجعه كننده به مراكز سرپايي ترك اعتياد اردبيل در سال 1399 تشكيل داد. از اين جامعه، نمونه‌اي به حجم 230 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب و به پرسش‌نامه‌هاي مهارت‌هاي اجرايي، تاب‌آوري ايگو، هويت اخلاقي، خودكارآمدي ترك و ذهن آگاهي پاسخ دادند. به منظور تجزيه و تحليل داده‌هاي گردآوري شده از نرم‌افزارهاي SPSS نسخه 25 و Lisrel نسخه 8/8 استفاده شد. سطح معني‌داري در آزمون‌ها 0/05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد خودكارآمدي ترك با مهارت‌هاي اجرايي و مؤلفه‌هاي بازداري پاسخ، شروع تكليف، برنامه‌ريزي، سازماندهي و پشتكار معطوف به هدف، تاب‌آوري ايگو، هويت اخلاقي و مؤلفه‌هاي آن و ذهن آگاهي ارتباط مثبت دارد. همچنين ذهن آگاهي با مهارت‌هاي اجرايي و مؤلفه‌هاي بازداري پاسخ، شروع تكليف، برنامه‌ريزي، سازماندهي، انعطاف‌پذيري، تاب‌آوري ايگو و هويت اخلاقي و مؤلفه‌هاي آن ارتباط مثبت و معنادار دارد. شاخص‌هاي برازش مدل نيز، تأثير مهارت‌هاي اجرايي، تاب‌آوري ايگو و هويت اخلاقي بر خودكارآمدي ترك را با ميانجي‌گري ذهن آگاهي تأييد كرد. بحث و نتيجه‌گيري: مدل مورد نظر از برازش خوبي برخوردار است و مدل نظري با داده‌هاي مشاهده شده در نمونه برازش دارد.