تأثير معنويت درماني بر سبك زندگي بيماران تحت همودياليز

مقدمه: علم روان‌شناسي و روان پرستاري مدعي است كه مي‌تواند تأثيرات مفيدي بر زندگي افراد به‌خصوص افراد مبتلا به بيماري‌هاي مزمن داشته باشد و باعث ارتقاي كاركردهاي شخصي و اجتماعي و افزايش نيرومندي‌هاي انساني گردد. جهت نيل به اين مقصود، متخصصان امر به برنامه‌هاي رواني، آموزشي، درماني بسياري دست يافته‌اند كه يكي از جديدترين آن‌ها معنويت درماني مي‌باشد. هدف: اين مطالعه با هدف تعيين تأثير معنويت درماني بر سبك زندگي بيماران تحت همودياليز انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربي، 96 بيمار تحت همودياليز به صورت نمونه‌گيري در دسترس از بيمارستان امام رضا شهر آمل در سال 1399 انتخاب و به گروه آزمون و كنترل با روش تخصيص تصادفي تقسيم شدند. 12 جلسه‌ي آموزش معنويت درماني به صورت انفرادي و با رعايت حريم خصوصي بيمار به مدت 6 هفته جهت بيماران گروه آزمون برگزار گرديد. در ابتداي مطالعه و يك ماه پس از اجراي جلسات، پرسشنامه‌ي سبك زندگي والكر توسط بيماران هر دو گروه تكميل شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 16 و آمار توصيفي و آزمون‌هاي تي مستقل و تي زوجي تجزيه و تحليل شدند، سطح معني‌داري كمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: بين ميانگين نمرات سبك زندگي بيماران همودياليزي گروه آزمون قبل و بعد از مداخله اختلاف معني‌دار آماري وجود داشت (‌P 0/001)، در صورتي كه اين اختلاف در بيماران گروه كنترل معنادار نبود. ميانگين سبك زندگي بيماران گروه آزمون و كنترل قبل از مداخله (0/6=P) معنادار نبود اما اختلاف ميانگين نمرات سبك زندگي بيماران دو گروه بعد از مداخله معنادار بود (0/001‌=P). بحث و نتيجه‌گيري: آموزش مسائل معنوي يا معنويت درماني موجب بهبود سبك زندگي بيماران تحت همودياليز گرديد. توجه به مسائل معنوي و مذهبي در كنار درمان پزشكي بيماران تحت همودياليز جهت بهبود سبك زندگي توصيه مي‌گردد.