بررسي رابطه بين سواد سلامت و رفتارهاي پيشگيرانه سربازان

مقدمه: ميزان پايبندي به رفتارهاي پيشگيرانه افراد جامعه بر سلامت مردم آن جامعه مؤثراست. انجام اين رفتارها و تعيين عوامل پيش بيني كننده‌ي آن‌ها در سربازان به خاطر موقعيت و شرايطي كه در آن قرار مي‌گيرند از اهميت بسزايي برخوردار است. هدف: مطالعه‌ي حاضر با هدف تعيين رابطه بين سواد سلامت و رفتارهاي پيشگيرانه سربازان انجام شده است. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر يك مطالعه‌ي توصيفي تحليلي از نوع مقطعي بود كه جامعه‌ي پژوهشي آن را سربازان در دوره خدمت ضرورت پادگان‌هاي نيروهاي مسلح شمال غرب كشور در نيمه‌ي اول سال 1399 تشكيل دادند. 300 نفر از سربازان واجد شرايط به صورت سرشماري وارد مطالعه شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي اطلاعات دموگرافيك سربازان، سواد سلامت جمعيت بزرگسال ايراني و رفتارهاي پيشگيرانه محقق ساخته استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماري SPSS نسخه‌ي 23 و با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: 84/3 درصد واحدهاي مورد پژوهش مجرد، 38/8 درصد تحصيلات زير ديپلم، 80 درصد غيربومي با ميانگين سني 3/24 ±22/16 سال بودند. ميزان سواد سلامت سربازان (12/93 ±62/08) در حد نه چندان كافي و ميزان رفتارهاي پيشگيرانه (5/66 ±12/69) در حد پايين بود. بر اساس نتايج ارتباط سواد سلامت و رفتارهاي پيشگيرانه (0/006=P, 0/163= r) و ارتباط بين وضعيت تأهل (0/046=P) و سابقه بستري (0/049=P) با سواد سلامت معني‌دار بود و سواد سلامت سربازان متأهلي كه سابقه بستري داشتند بالاتر بود. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به اهميت سواد سلامت در پيش بيني رفتارهاي بهداشتي و ارتباط مستقيم و معني‌دار آن با رفتارهاي پيشگيرانه، پيشنهاد مي‌شود سواد سلامت در شروع دوران سربازي براي تمام سربازان سنجيده و در موارد پايين براي ارتقاي آن برنامه‌هاي آموزشي در نظر گرفته شود