طراحي الگوي توسعه پايدار ورزش زنان ايران

هدف از پژوهش حاضر ارائه طراحي الگوي توسعه پايدار در ورزش زنان بود. روش تحقيق از نوع تحقيقات كيفي با رويكرد اكتشافي و سيستماتيك انتخاب شد. جامعه آماري شامل دو بخش جامعه انساني (مديران، اساتيد، مربيان، و ...) و جامعه اطلاعاتي (كتاب‌ها، مقالات، اسناد، رسانه‌ها، و ...) بود. نمونه گيري به تعداد قابل كفايت بر مبناي رسيدن به اشباع نظري به صورت قضاوتي انجام شد (24 نفر و 76 نسخه). ابزار پژوهش شامل مطالعه كتابخانه‌اي و مصاحبه‌هاي اكتشافي چارچوب‌دار بود. روايي ابزار براساس اعتبار حقوقي و علمي نمونه آماري، نظر خبرگان و ضريب توافق بين مصححان كدگذار ارزيابي و تاييد گرديد. جهت تحليل داده‌ها از روش كدگذاري چندمرحله‌اي استفاده شد. چارچوب پژوهش شناسايي شده در مدل شامل چهار سطح كلي و متوالي؛ اكوسيستم (2 منظر، 5 بُعد و 20 مولفه)، راهبرد (3 منظر، 10 بُعد و 29 مولفه)، عملكرد (3 منظر، 11 بُعد و 43 مولفه) و پيامد (2 منظر و 8 مولفه) بود. ماهيت ارتباط بين متغيرها در مدل براساس روابط علي معلولي و تحليل سيستمي مشخص شده است. براساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان گفت كه توسعه پايدار ورزش زنان از تعامل نظامند و برآيند مولفه‌هاي در منظرهاي شش گانه شكل مي‌گيرد و هدف نهايي دستيابي به توسعه پايدار ورزش زنان جهت ارتقاي كاركردهاي آن است.