تاب‌آوري معيشت روستايي (موردپژوهي روستاهاي پيرامون درياچه اروميه در محدوده شهرستان اروميه)

طي دو دهه اخير روستاهاي پيرامون درياچه اروميه بعلت كاهش سطح آب درياچه و محدوديت برداشت آب كشاورزي دچار تغيير و تحول اساسي هم از نظر درآمد كشاورزي و هم از نظر ساختار جمعيت شده‌اند. هدف پژوهش حاضر شناسايي عوامل موثر بر تاب‌آوري معيشت روستايي در اين ناحيه بوده‌است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و براساس روش، توصيفي تحليلي است. جامعه آماري پژوهش، 2101 خانوارهاي روستاهاي پيرامون درياچه اروميه در محدوده شهرستان اروميه است . حجم نمونه 363 خانوار است كه با انتساب متناسب با جمعيت هر روستا و با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار اصلي پژوهش، پرسشنامه محقق‌ساخته بود كه روايي آنها به تأييد پانلي از متخصصان رسيد و پايايي آن با ضريب آلفاي كرونباخ (820.) در حد مطلوب تأييد شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از مقايسه ميانگين با آزمون TTest و تحليل عاملي اكتشافي (EFA) در نرم افزار SPSS.22 انجام شد. نرمال بودن داده‌ها و تعيين نوع آزمون آماري با آزمون كلموگوروف اسميرنوف مشخص شد و رابطه بين تاب‌آوري معيشتي و سرمايه‌هاي معيشتي با ضريب همبستگي اسپرمن به‌دست آمد. نتايج نشان داد كه نُه مولفه (3 مولفه در بُعد اقتصادي، 2 مولفه در بُعد اجتماعي، 2مولفه در بُعد كالبدي و محيطي و 2 مولفه در بُعد نهادي سازماني) اثرگذار هستند. ميانگين مطلوبيت عددي عوامل تاب‌آوري معيشت در جامعه هدف مورد مطالعه نشان مي‌دهد كه عامل اقتصادي در رتبه اول (4.18)؛ عامل كالبدي محيطي در رتبه دوم (4.11)؛عامل نهادي سازماني در رتبه سوم (3.93)؛ و عامل اجتماعي در رتبه چهارم (3.87)، قرار دارند.