بررسي نقش سازمان‌هاي مردم نهاد در تحقق پذيري حكمروايي خوب شهري نمونه موردي كلانشهر تهران

نظام اداره امور شهر در طي صد سال گذشته به جهت ضعف نهادهاي مدني و محلي، نداشتن جايگاه تعريف شده تشكيلاتي در سلسه مراتب تشكيلاتي كشور و عدم مشاركت در برنامه ريزي به واسطه ماهيت برنامه ريزي متمركز و از بالا به پايين باز مانده است. امروزه كلانشهر تهران بعنوان كلانشهري كه مي بايست نقش بين المللي در سطح منطقه و نقشي ملي در داخل كشور ايفا كند، برخوردار از مسائل و مشكلات عديده است، كه عمدتا بواسطه عدم توسعه اجتماعات محلي و شكل گيري حكمروايي خوب شهري است.از اين رو در اين پژوهش سعي بر آن شده است كه به نقش وجايگاه سازمان هاي مردم نهاد به عنوان يك ظرفيت نهادي در تحقق و بهبود فرآيند حكمروايي جهت افزايش مشاركت اجتماعات محلي پرداخته شود. پژوهش حاضر از منظر هدف ، كاربردي و از لحاظ گردآوري داده توصيفي پيمايشي است .براي دستيابي به اين هدف ، نمونه اي از مسئولين و فعالين سازمان هاي مردم نهاد كلان شهر تهران ، انتخاب و مورد پيمايش قرار گرفته است. جامعه آماري شامل مديران سازمان هاي مردم نهاد مناطق 22 گانه كلان شهر تهران (150 نفر)مي باشندكه با استفاده از معادله كوكران، تعداد نمونه آماري برابر با 109 نفر ارزيابي شد. در اين پژوهش با استفاده از روش نمونه گيري خوشه گيري، 109 نفر نمونه آماري از بيست و دو منطقه كلانشهر تهران انتخاب شدند و براي تحليل داده‌ها از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي از آزمون رگرسيون در نرم‌افزار SPSS استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه به طور كلي سازمان‌هاي مردم نهاد در تحقق‌پذيري حكمروايي خوب شهري كلان شهر تهران نقش دارند،اما اين سازمان ها با وجود آن كه بر تحقق پذيري مولفه‌هاي مشاركت و پاسخگويي كلان شهر تهران مثمر ثمر مي باشند، اما در برآورده ساختن مولفه هاي قابليت اطمينان، شفافيت و همچنين كارآئي نقش قابل قبولي ندارند.