ارزيابي پيشران‌هاي مديريتي تأثيرگذار بر توسعه‌ي گردشگري تاريخي-فرهنگي (مطالعه موردي: شهر تبريز)

امروزه گردشگري به‌عنوان يكي از نيروهاي اقتصادياجتماعي بسيار مهم محسوب مي‌شود كه توسعه‌ي آن سبب بهبود اقتصاد، ارتقاي سطح استاندارد زندگي جامعه‌ي ميزبان، افزايش درآمد، افزايش تأسيسات و اشتغال‌زايي مي‌گردد. در اين راستا، به‌منظور توسعه‌ي گردشگري نياز به برنامه‌ريزي جامع در ابعاد مختلف و مديريت منسجم مي‌باشد. با توجه به نقش مؤلفه‌هاي مديريتي در توسعه‌ي گردشگري، تحقيق حاضر با هدف شناسايي پيشران‌هاي مديريتي تأثيرگذار بر توسعه‌ي گردشگري تاريخيفرهنگي تبريز نگارش شده است. روش تحقيق در مطالعه‌ي حاضر از نظر هدف، كاربردي، از نظر شيوه‌ي اجرا، پيمايشي و از نظر زماني، مقطعي مي‌باشد. جامعه‌ي آماري تحقيق نيز شامل مديران، مسئولان و كارشناسان شهرداري منطقه تاريخيفرهنگي شهر تبريز بوده كه حجم نمونه بر اساس روش دلفي 100 نفر برآورد شده است. همچنين به‌منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري در نرم‌افزار Amos استفاده شده است. يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه مهمترين پيشران‌هاي مديريتي تأثيرگذار بر توسعه‌ي گردشگري بافت تاريخيفرهنگي ظرفيت‌هاي برون‌سازماني، ظرفيت‌هاي درون‌سازماني و ضوابط و تعاريف پروژه‌ها مي‌باشند كه به ترتيب ضريب حاصل از مدل ساختاري براي آنها 0.71، 0.63 و 0.56 به‌دست آمده است. همچنين در بين متغيرهاي فرعي نيز بيشترين تأثيرگذاري مربوط به متغيرهاي شكل‌گيري تعامل نهادي با ساير سازمان‌هاي دولتي و خصوصي در راستاي توسعه‌ي گردشگري محور تاريخيفرهنگي، توانايي تقويت مكانيزم‌هاي بومي و محلي در راستاي توسعه‌ي گردشگري تاريخيفرهنگي و شناخت هدفمند مسائل بافت تاريخي و انعطاف‌پذيري در برنامه‌هاي بافت تاريخي در راستاي توسعه‌ي گردشگري به ترتيب با ضرايب 0.77، 0.72 و 0.65 مي‌باشد.