واكاوي عوامل بنيادين اثرگذار بر توسعه كارآفريني گردشگري با استفاده از تحليل مقايسه كيفي مجموعه فازي (مطالعه موردي شهرستان كوهرنگ)

پژوهش حاضر، درصدد بررسي اين است كه جامعه مورد مطالعه بايد چه شرايطي را داشته باشد تا بتواند در مسير توسعه كارآفريني گردشگري حركت كند. اين پژوهش، از لحاظ ماهيت و روش توصيفي و پيمايشي و از نظر هدف كاربردي است. جامعه آماري تحقيق از افراد فعال حوزه گردشگري در مناطق روستايي شهرستان كوهرنگ تشكيل شد. نمونه 244 نفري از فعالان گردشگري به صورت تصادفي انتخاب و پرسشنامه در اختيار آنها قرارگرفت. توزيع نمونه، براساس آمار سازمان گردشگري استان، به نسبت تعداد فعالان گردشگري در مناطق روستايي شهرستان كوهرنگ صورت گرفت. از روش تحليل مقايسه كيفي، كه در ارائه راه حل هاي مختلف و تحليل سيستماتيك مزيت دارد؛ براي تحليل داده ها استفاده شد. در مجموع، چهار شاخص اقتصادي، اجتماعيفرهنگي، محيطي و زيرساختي در قالب شرايط اثرگذار، وارد تحليل شد. تحليل منفرد نشان داد كه شاخص زيرساختي با شش تكرار، بيشترين حمايت را از نتيجه دارد. با اين وجود، هر كدام از شرايط به صورت جداگانه تنها شرط لازم براي توسعه كارآفريني گردشگري است و هر كدام از شرايط در صورتي منجر به نتيجه مي شوند كه با شرايط ديگر تركيب شود. در تحليل تركيبي، به طور كلي چهار تركيب علي شرايط با كفايت نظري مقبول به دست آمد. تركيب شرايط اقتصادي و شرايط زيرساختي با ضريب پوشش 0.81 و ضريب سازگاري 0.89 بيشترين تاثير را بر توسعه كارآفريني گردشگري دارد. پس از آن، تركيب شرايط اجتماعيفرهنگي، شرايط اقتصادي و شرايط محيطي با ضريب پوشش 0.72 و ضريب سازگاري 0.94 دومين تركيب اثرگذار است؛ تركيب سوم ~ شرايط محيطي و شرايط زيرساختي با ضريب پوشش 0.64 و ضريب سازگاري 0.87؛ و آخرين تركيب اثر گذار ~ شرايط اقتصادي و شرايط محيطي و شرايط زيرساختي با ضريب پوشش 0.49 و ضريب سازگاري 0.86 كمترين تاثير را بر توسعه كارآفريني گردشگري دارد.