تحليل وضعيت سازگاري شغلي پرستاران براساس مؤلفه هاي جو سازماني و كيفيت زندگي كاري در (۱۳۹۵)

مقدمه: يكي از مهم ترين منابع هر سازماني، نيروي انساني آن است. عوامل تشكيل دهنده اين نيرو، افرادي با احساس مي باشند كه اگر انگيزش كافي داشته باشند تمام استعداد و مهارت خود را در خدمت سازمان به كار مي برند. داشتن روحيه و احساس رضايتمندي شغلي، در ارتقاي سطح سازمان‌ها بسيار مهم است. هدف پژوهش حاضر »بررسي وضعيت سازگاري شغلي پرستاران شهرستان اردبيل براساس مؤلفه‌هاي جوسازماني و كيفيت زندگي كاري در 1395 « مي باشد. روش كار: نمونه آماري 274 نفر از پرستاران شهرستان اردبيل بودند كه به روش تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزارهاي اين تحقيق پرسشنامه جوسازماني جاو و ليو (0.76= α)، پرسشنامه كيفيت زندگي كاري بيوك و مريمن (0.74= α) و سازگاري شغلي شهرابي فراهاني (0.84= α) است. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين جو نوآورانه، همكارانه، فرصت رشد، قانون گرايي، فضاي كلي زندگي و انسجام در سازمان با سازگاري شغلي پرستاران با ميزان سطح معناداري كمتر از 0.05 رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. نتيجه‌گيري: سازمان ها بايد نسبت به جو و محيط سازمان توجهي خاص داشته باشند، زيرا همان طور كه نبود فضاي مثبت در سازمان، باعث ايجاد آثار مخرب مي گردد، جو مثبت سازماني نيز زمينه اي براي بروز توانايي هاي بالقوه افراد مي باشد. به عبارت ديگر، بيمارستان ها مي توانند براي افزايش جو همكارانه تمايل خود را با يكديگر افزايش داده و با ايجاد نوآوري در سازمان از آثار مثبت آن بهره مند شوند. و همچنين با بهبود محيط و شرايط كاري بر كيفيت زندگي پرستاران بيفزايند.