تاثير هشت هفته تمرين تناوبي بر سطوح پلاسمايي ملاتونين مردان مسن غير فعال

مقدمه و هدف: ملاتونين نقش مهمي در فرآيندهاي ريتميك بدن دارد كه بر اثر سالمندي ميزان ترشح آن كاهش مي يابد. هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير هشت هفته تمرين تناوبي بر سطوح پلاسمايي ملاتونين مردان مسن غير فعال بود.مواد و روش ها: در پژوهش نيمه تجربي حاضر 20 مرد مسن غيرفعال به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب و به شيوه نمونه گيري تصادفي به دو گروه تجربي (10نفر) و كنترل (10نفر) تقسيم شدند. جهت بررسي تاثير سالمندي بر سطوح ملاتونين، 10 مرد جوان غيرفعال به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. پروتكل تمريني شامل 8 هفته تمرين تناوبي با شدت 50 درصد ضربان قلب ذخيره (وهله فعاليت) و 30 درصد ضربان قلب ذخيره (وهله استراحت) بود. سطوح پلاسمايي ملاتونين در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون به روش الايزا مورد اندازه گيري قرار گرفت. جهت مقايسه پيش آزمون سه گروه از آزمون تحليل واريانس يك راهه (آنوا) و براي مقايسه پس آزمون دو گروه مسن تمرين و مسن كنترل از آزمون تحليل كوواريانس در سطح معناداري 0.05 استفاده شد.نتايج: نتايج نشان داد كه سالمندي منجر به كاهش معني دار  سطوح پلاسمايي ملاتونين مي شود (0.05 p). بين افزايش سن و سطوح ملاتونين نيز رابطه معكوس و معني داري يافت شد (0.824=r و 0.001=p). همچنين هشت هفته تمرين تناوبي باعث افزايش معني دار سطوح ملاتونين در مردان گروه مسن تمرين شد (0.05 p).نتيجه‌گيري: فعاليت هاي ورزشي بويژه از نوع تناوبي با افزايش سطوح ملاتونين در سالمندي، مي توانند تغييرات ناشي از كاهش ترشح ملاتونين در سالمندي و تغييرات وابسته به آن بر سيستم هاي بدن را كاهش دهند يا روند آن را كند كنند.