تأثير دو نوع پروتكل تمرين تداومي و تناوبي شديد بر سطوح آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيداني كبد رت‌هاي پير

سابقه و هدف: افزايش سن با تغيير عملكرد سلول هاي كبدي و بروز بيماري هاي كبدي مزمن مرتبط است. طبق تئوري راديكال آزاد، روند پير شدن سلولي نتيجه جهش ايجاد شده به وسيله گونه هاي فعال اكسيژن، استرس اكسيداتيو بيشتر و اختلال در دفاع آنتي اكسيداني سلولي است. هدف مطالعه حاضر تاثير دو پروتكل تمرين تناوبي و تداومي بر سطوح آنزيم هاي آنتي اكسيداني كبد رت هاي نر مسن است.مواد و روش ها: اين مطالعه به روش تجربي و روي 21 سر رت پير (22 تا 24 ماه) انجام شد. رت ها به صورت تصادفي به سه گروه تمرين تناوبي شديد (HIIT) (تعدا=7) و تمرين تناوبي با شدت متوسط (MCT) ) (تعدا=7) و كنترل (تعدا=7) تقسيم شدند. برنامه تمرين HIIT، دويدن روي تردميل با شدت 100-80 درصد حداكثر سرعت و برنامه MCT با شدت 70-65 درصد حداكثر سرعت، پنج جلسه در هفته به مدت شش هفته اجرا شد. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، بافت كبد جدا و در 80 درجه سانتي گراد تا زمان آزمايش نگهداري شد. قسمت رويي به دست آمده حاصل از هموژنيزاسيون بافت كبد براي تعيين فعاليت آنزيم هاي سوپراكسايد ديسموتاز (SOD)، گلوتاتيون پراكسيداز(GPX) و كاتالاز(CAT) به عنوان وضعيت آنتي اكسيداني استفاده شد. از آناليز واريانس يك طرفه براي تعيين تفاوت بين گروه ها استفاده شد (0.05P #60;).يافته ها: آنزيم هاي سوپراكسايد ديسموتاز (SOD) و گلوتاتيون پراكسيداز(GPX) در گروه هاي تمرين تداومي (به ترتيب 0.002=P و 0.005=P) و تناوبي شديد (0.001=P) نسبت گروه كنترل افزايش معناداري يافتند. كاتالاز در گروه تمرين تناوبي شديد نسبت به گروه كنترل افزايش معناداري يافت (0.015=P). نتيجه گيري: به طور كلي، تمرين هاي تداومي و تناوبي شديد سبب افزايش ميزان آنزيم هاي آنتي اكسيداني در رت هاي نر مسن مي شوند و اين افزايش، در گروه تناوبي شديد، چشمگيرتر بود.