كاوشي آسيب شناسانه در فرهنگ سلامت با تمركز بر بيماري‌هاي ناشي از پاپيلوما ويروس انساني (HPV)

سابقه وهدف: مطالعه هاي محدودي در ايران در خصوص بررسي فرهنگ سلامت در رابطه پاپيلوماويروس انساني و سرطان دهانه رحم انجام شده است. در اين مطالعه اقدام به كاوشي آسيب شناسانه در فرهنگ سلامت با تمركز بر بيماري هاي ناشي از پاپيلوما ويروس انساني (HPV) شد. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع مطالعه هاي تركيبي بوده كه از دو مرحله كمي و كيفي تشكيل شده است. در مرحله كمي در يك مطالعه مقطعي 220 نفر بررسي شدند. در مطالعه كيفي از روش پژوهشي استقرايي و اكتشافي گراندد تئوري استفاده شد. داده ها با استفاده از مصاحبه عميق با 20 نفر (10 مرد و 10 زن) از افراد صاحب نظر جمع آوري شد ودر نهايت مدل پارادايمي از بين مدل هاي ارائه شده تعيين شد.يافته ها: ميزان دانش، نگرش و عملكرد جمعيت بررسي شده در سطح خوب ارزيابي شد(0.001=P). دانش زنان 5.1±52.8 به شكل معناداري بالاتر از مردان 7.1±50.7 بود(0.04=P). وجود مشكل فرهنگي در رابطه با پيشگيري از بيماري هاي مقاربتي به عنوان پارادايم حاكم بر جامعه تلقي شد. عدم تناسب اطلاعات با رشد بچه ها، افزايش سن ازدواج، كاهش سن بلوغ، افزايش تبادل اطلاعات، افزايش جمعيت، افزايش مهاجرت، تغيير شرايط اقتصادي، گسستگي ارتباط پدر و مادر با فرزندان به عنوان عوامل علي، نبود رويكرد مصون و محدود سازي، نرسيدن به حداقل اجماع براي نظام مديريت، عدم تصميم گيري با كارشناسي پويا، روبه رو نبون مراجع و روحانيون با مسئله، روبه رو نبودن نخبگان و هدايت كنندگان ديني با مسئله، عدم اطلاع از ظرفيت هاي موجود به عنوان عوامل مداخله اي و روح حاكم بر تنوع خواهي، مقابله با تحقيرهاي فردي، كم آگاهي، مشكل يك پروژه مديريت شده است، تضعيف روحيه معنويت گرايي، افزايش روحيه مادي گرايي به عنوان عوامل زمينه اي مطرح بود كه پيامد آن كاهش كنترل بيماري هاي مقاربتي بر اساس برنامه ريزي متناسب و منطبق با فرهنگ حاكم بر كشور است. نتيجه گيري: وجود مشكل فرهنگي در رابطه با پيشگيري از بيماري هاي مقاربتي به عنوان پارادايم حاكم بر جامعه مطرح است.