عنوان مقاله :
بررسي باروري پسامرگ در حقوق تطبيقي
پديد آورندگان :
محسني، الهه دانشگاه آزاد اسلامي، مشهد
كليدواژه :
ناباروري؛ رضايت , نكاح , فوت , نسب , پسامرگ , حقوق تطبيقي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: باروري پسامرگ به روشي از باروري مصنوعي گفته مي شود كه با استفاده از گامت فرد متوفي صورت گيرد. اين نوع باروري مباحث و چالش هاي اخلاقي و حقوقي بسياري را برانگيخته است. كشورهاي مختلف دنيا رويكردهاي قانوني متفاوتي نسبت به اين نوع باروري، شرايط دستيابي و آثار آن دارند. اين پژوهش سعي دارد با استفاده از مطالعه تطبيقي حقوق كشورهاي دنيا، رويكردهاي مختلف قانوني به اين پديده را معرفي كرده و راهكارهاي گوناگون موجود و نقاط ضعف و قوت هريك را تبيين نمايد.
مواد و روش‌ها: اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي – تحليلي به مطالعه تطبيقي حقوق كشورهاي خارجي و شناخت تكنيك ها و راهكارهاي حقوقي گوناگون درخصوص باروري پسامرگ، شرايط دستيابي و آثار آن مي پردازد. به اين منظور، مطالعه حقوق كشورهاي ايران، فرانسه، يونان و انگليس مورد تاكيد قرار مي گيرد.
يافته‌ها: در ايران، با توجه به نقص قانوني موجود و اختلاف نظر عميق فقها و مراجع تقليد، رويه هاي گوناگوني در مراكز درماني پديد آمده و موجب طرح پرونده هاي قضايي متعددي در اين خصوص در دادگاه ها شده است. هريك از اين كشورها رويكرد متفاوتي به باروري پسامرگ دارد و به ترتيب داراي وضعيت ابهام قانوني، ممنوعيت كامل، تجويز محدود و تجويز گسترده و آزادانه اين نوع باروري مي باشند.
ملاحظات اخلاقي: در تمامي مراحل نگارش اين پژوهش، اصول اخلاقي پژوهش به ويژه رعايت اصالت متن، صداقت، رازداري و امانتداري رعايت شده است.
نتيجه‌گيري: از نظر نگارنده، دلايل اخلاقي و حقوقي مخالفان باروري پسامرگ به ويژه حق كودك بر برخورداري از پدر و مادر نظريه ممنوعيت اين نوع باروري را تقويت مي نمايد. همچنين تجويز باروري پسامرگ در مدت عده وفات كه از سوي برخي فقها مورد تاييد قرار گرفته است، به دليل دشواري و حساسيت تصميم گيري و انجام باروري در دوره سوگ و مدت كوتاهي پس از فوت همسر قابل انتقاد است. در هر حال، تجويز اين عمل توسط قانونگذار ايران نيازمند ابداع، شفافيت و صراحت قانوني درخصوص شرايط دسترسي و آثار آن در زمينه نسب و ارث كودك متولد مي باشد.
چكيده لاتين :
No English Abstract
