خشونت خانگي عليه زنان در پرتو نظام حقوق بشر بين المللي

زمينه و هدف: خشونت عليه زنان و دختران يكي از شديدترين مصاديق نابرابري جنسيتي است كه غالباً به عنوان نقض حقوق بشر محسوب مي ­شود. اين مسأله در سطح جهاني و به طور خاص در كشورهاي توسعه نيافته وجود دارد و عواقب منفي گستردهاي را نه تنها براي قربانيان مستقيم آن، بلكه براي فرزندان، اعضاء خانواده و جوامع ايجاد مي ­كند؛ با در نظر گرفتن اين مسئله هدف از پژوهش حاضر بررسي جايگاه ممنوعيت خشونت خانگي عليه زنان در چهارچوب نظام حقوق بشر بين ­المللي مي ­باشد. مواد و روش‌ها: اين تحقيق از نوع نظري بوده ‌روش تحقيق به صورت توصيفي تحليلي مي باشد و روش جمع آوري اطلاعات بصورت كتابخانه اي است و با مراجعه به اسناد، كتب و مقالات صورت گرفته است. يافته‌ها: خشونت خانگي عليه زنان از دو منظر قابل توجه مي­ باشد: يكي از منظر حق بر سلامت و ديگري از جهت ممنوعيت تبعيض جنسيتي. اساساً ارتكاب خشونت خانگي عليه زنان به صورت توأمان حق بر سلامت و ممنوعيت تبعيض جنسيتي را كه مصداقي از حقوق بنيادين بشري محسوب مي­ شود، را نقض مي­ كند. ملاحظات اخلاقي: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعايت اصالت متون، صداقت و امانت­داري رعايت شده است. نتيجه‌گيري: خشونت خانگي به صورت مستقيم با ممنوعيت تبعيض جنسيتي و به طور كلي حقوق بنيادين بشري در ارتباط مي­ باشد. حقوق بنيادين بشري در ادبيات حقوق بشر بين ­المللي داراي وصف آمره مي­ باشند. به تعبيري، دولت­ ها مكلف هستند كه با اين پديده مبارزه و اقدامات لازم براي پيشگيري از وقوع آن را انجام دهند و در صورت ارتكاب، از طرق قانوني به پيگيري و مجازات مرتكبين اقدام كنند. با در نظر گرفتن اين مسئله، چنانچه دولت­ ها در اجراي تعهدات حقوقي خود قصور ورزند، آثار شديدي در فضاي مسئوليت بين المللي براي آنها ايجاد خواهد شد.

No English Abstract