مقايسه اثربخشي دارو درماني (پاروكستين)، درمان شناختي- رفتاري واحد پردازه اي و تركيب آنها بر تحمل آشفتگي، تحمل ابهام و فرانگراني در دانشجويان دختر مبتلا به اضطراب فراگير

Comparing the effectiveness of pharmacotherapy (paroxetine), modular cognitive- behavioral therapy and their combination in distress tolerance, ambiguity tolerance and meta-worry in female university students with generalized anxiety disorder

مقدمه در دو دهه گذشته علاقه به درك ماهيت اضطراب فراگير و گسترش روش هاي موثر بر آن در بين روان شناسان فزوني يافته است. هدف اين پژوهش مقايسه اثربخشي دارو درماني، درمان شناختي- رفتاري واحدپردازه اي و تركيب آنها بر تحمل آشفتگي، تحمل ابهام و فرانگراني در دانشجويان دختر مبتلا به اضطراب فراگير بود. مواد و روش ها اين پژوهش از نوع پژوهش هاي نيمه تجربي (طرح پيش آزمون، پس آزمون، آزمون پيگيري با گروه كنترل) بود. از بين دانشجويان دختر دانشگاه آزاد اسلامي شهر مشهد، 60 نفر به صورت نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه آزمايش (دارو درماني، درمان واحدپردازه اي و درمان تركيبي) و يك گروه كنترل جايگزين گرديدند. شركت كنندگان با كمك پرسشنامه اضطراب فراگير اسپيتزر و همكاران (2006)، افكار اضطرابي ولز (2005)، مقياس تحمل آشفتگي سيمونز و گاهر (2005) و مقياس تحمل ابهام مك دونالد (1970) مورد پيش آزمون قرار گرفتند. در پايان دوره درمان و سه ماه بعد از آن، شركت كنندگان مورد پس آزمون و آزمون پيگيري قرار گرفتند. داده ها بر اساس آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر تجزيه و تحليل شد. يافته ها نتايج تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر نشان داد كه هر سه رويكرد درماني در مقايسه با گروه كنترل بر كاهش تحمل آشفتگي، تحمل ابهام و فرانگراني اثربخش بوده اند (مجذور اتا 0/37، 0/22 و 0/45)، اما درمان تركيبي بر دو رويكرد درماني ديگر به تنهايي برتري معناداري داشته است (0/05>p). نتيجه گيري با توجه به زيربناي زيستي و روان شناختي اختلال اضطراب فراگير، به نظر مي رسد كه تركيب درمان هاي روانشناختي و دارودرماني در بهبود حالات اضطرابي رويكردي موثرتر باشد.

Introduction In the last two decades, the interest in understanding the nature of generalized anxiety disorder (GAD) and the development of effective treatment methods for GAD has increased among psychologists. This study aimed to compare the effectiveness of pharmacotherapy, modular cognitive-behavioral therapy and their combination in distress tolerance, ambiguity tolerance and meta-worry in female students with generalized anxiety. Materials and Methods This study was a semi-experimental research with a pretest-posttest and follow-up control group design. The selection of 60 students among the female students of the Islamic Azad University of Mashhad was done by purposive sampling and were randomly assigned into three experimental groups (pharmacotherapy, modular therapy and combination therapy) and a control group. The participants were pretested using Generalized Anxiety Disorder Questionnaire (GAD-7; Spitzer et al., 2006) Wells ,Anxious Thoughts Inventory (2005), Simmons and Gahr turbulence tolerance scale (2005) and McDonald Ambiguity Tolerance Scale (1970). At the end of the treatment and three months after it, participants underwent post-test and follow-up test. The data in this article was analysed with repeated measures analysis of variance (ANOVA). Results The results of the repeated measures ANOVA showed that all three treatment approaches were effective in reducing turbulence tolerance, ambiguity tolerance and meta-worry compared to the control group (Eta-squared 0.37, 0.22, 0.45, respectively), but combination therapy had a significant advantage over the other two therapeutic approaches alone (p <0.05). Conclusion Based on the biological and psychological underpinnings of generalized anxiety disorder, it seems that the combination of psychological therapies and pharmacotherapy is a more effective approach in improving anxiety conditions.