عنوان مقاله :
اثربخشي درمان با تحريك مكرر مغناطيسي فراجمجمهاي (rTMS) برگفتگوي درون و حافظۀ فعال در بيماران اسكيزوفرن با توهمات شنيداري
عنوان به زبان ديگر :
The Efficacy of High Frequency Transcranial Magnetic Stimulation on Inner Speech and Working Memory in Schizophrenic Patients
پديد آورندگان :
حميد، نجمه دانشـگاه شـهيد چمران اهواز، اهواز، ايران , رضايي منش، شكوفه دانشـگاه شـهيد چمران اهواز، اهواز، ايران , رستمي، رضا دانشـگاه تهـران، تهـران، ايران
كليدواژه :
تحريك مكرر مغناطيسي فرا جمجمهاي (rTMS) , گفتگوي درون , حافظۀ فعال , بيماران اسكيزوفرن
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير درمان تحريك مكرر مغناطيسي فرا جمجمهاي با فركانس بالا (20 هرتز) بر گفتگوي درون و حافظۀ فعال در بيماران اسكيزوفرن بود.
مواد و روش ها: اين پژوهش يك طرح آزمايشي با پيشآزمون - پسآزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليۀ بيماران اسكيزوفرن مراجعهكننده به بخش سرپايي اورژانس بيمارستان امام حسين در سال 98 بودند كه از ميان آنها 12 نفر به روش نمونهگيري در دسترس بر اساس ملاك هاي ورود و خروج انتخاب و در دو گروه 6 نفره گمارده شدند. گروه آزمايش به طور انفرادي طي 10 جلسه تحت درمان تحريك مكرر مغناطيسي فرا جمجمهاي (rTMS) با فركانس بالا (20 هرتز) قرار گرفتند، اما گروه كنترل هيچ مداخلهاي در طي پژوهش دريافت نكردند. آزمودنيها با استفاده از مقياس نشانگان مثبت و منفي در اسكيزوفرني، پرسشنامه انواع گفتگوي درون و پرسشنامه حافظه فعال دانيمن و كارپنتر پيش و پس از درمان ارزيابي شدند. دادههاي حاصل از اين پژوهش با استفاده از روش آماري توصيفي و براي تحليل فرضيهها از تحليل كواريانس يك متغيري (آنكوا) و تحليل كواريانس چند متغيري (مانكوا) تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: يافتههاي پژوهش نشان داد كه ميان گروه آزمايش و كنترل از لحاظ گفتگوي درون و حافظه فعال تفاوت معني
داري وجود دارد (0/05>P). ميزان گفتگوي درون در گروه آزمايش نسبت به پيش آزمون و گروه كنترل به طور معنيداري كاهش، اما حافظه فعال افزايش يافته بود.
نتيجه گيري: تحريك مكرر مغناطيسي فرا جمجمهاي(rTMS) به طور معنيداري سبب كاهش گفتگوي درون و بهبود حافظۀ فعال شده است.
چكيده لاتين :
Background: The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of high frequency transcranial magnetic stimulation on inner speech and working memory in schizophrenic patients.
Methods: This study was a pretest-posttest experimental design with control group. The statistical population of this study consisted of all schizophrenic patients referring to the outpatient department of Imam Hossein hospital in 1398, 12 of whom were selected by convenience sampling based on inclusion and exclusion criteria then were assigned randomly into two groups of 6 each. High frequency transcranial magnetic stimulation (rTMS) treatment (20 Hz) was used for experimental group but the control group received no intervention during the study. The instruments were the positive and negative syndrome scale in schizophrenia, the Inner speech questionnaire, and the Daneman and Carpenter working memory questionnaire before and after the intervention. The data were analyzed using descriptive statistics, and one-way covariance analysis (ANCOVA) and multivariate covariance analysis (MANCOVA) were used to analyze the data.
Results: The results showed that there were significant differences between experimental and control group(p<0/005). The rate of inner speech significantly decreased in comparison with pretest and control group, but the rate of active memory increased.
Conclusion: repetitive transcranial magnetic stimulation (rTMS), significantly reduced inner speech and improved active memory.
عنوان نشريه :
نشريه دانشگاه علوم پزشكي البرز