سرمايه اجتماعي و ارتباط آن با سلامت درك شده و عوامل جمعيت شناختي در ساكنين حاشيه شهر مشهد

Social Capital and its Relationships with Perceived Health and Demographic Factors in Residents of the Suburbs of Mashhad, Iran

زمينه و هدف: سرمايه اجتماعي از مولفه هاي اجتماعي تاثيرگذار بر پيامدهاي سلامتي است كه به عنوان يكي از عوامل مهم نابرابري‌هاي سلامت در ميان جوامع مطرح است و از نگراني‌هاي عمده نظام سلامت در حاشيه شهرهاست. هدف اين مطالعه تعيين سرمايه اجتماعي و ارتباط آن با عوامل جمعيت شناختي و وضعيت سلامت درك شده در ساكنين حاشيه شهر مشهد در سال 99 بود. روش كار: اين مطالعه توصيفي تحليلي با شركت 300 نفر از ساكنين حاشيه شهر مشهد انجام شد كه با روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها؛ سوالات دموگرافيك، وضعيت سلامت درك شده، و پرسشنامه سرمايه اجتماعي اونيكس و بولن بود. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون هاي آماري تي مستقل، ضريب همبستگي پيرسون، تحليل واريانس يك طرفه و رگرسيون خطي چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS 24 انجام شد. نتايج: ميانگين سن افراد 11± 6/34 سال و نمره سرمايه اجتماعي شركت كنندگان 52/10± 63/53 بود. در بين حيطه‌هاي هشت گانه سرمايه اجتماعي، به ترتيب ارزش زندگي 7/17± 91/57 و مشاركت در جامعه محلي 28/15±28/44 بيشترين و كمترين ميانگين نمره را كسب كردند. نتايج نشان داد جنسيت، تحصيلات و وضعيت سلامت درك شده، 23% از تغييرات سرمايه اجتماعي كل را پيش بيني مي‌كنند (001/0>p). نتيجه گيري: در اين مطالعه سطح سرمايه اجتماعي شركت كنندگان مطالعه پايين بود و عوامل جمعيت شناختي و وضعيت سلامت با سرمايه اجتماعي ارتباط داشتند. ضروري است سياستگذاران و برنامه ريزان سلامت به نقش اين عوامل نوجه داشته باشند و مداخلات جامعه محور طراحي و اجرا كنند.

Social capital is a social component affecting health outcomes considered to be one of the important factors influencing health inequity in the communities; it is one of the main concerns of health system in the suburbs. This study aimed to determine social capital and its relationships with demographic factors and perceived health status in the suburbs of Mashhad, Iran in 2020. Materials and Methods: This was a descriptive-analytical study including 300 residents in the suburbs of Mashhad, Iran selected using the cluster sampling method. The data collection tool was a questionnaire containing demographic and perceived health status questions, as well as the Onyx and Bullen social capital questionnaire. Data were analyzed using the t-test, Pearson correlation test, one-way analysis of variance and multiple linear regression, using SPSS-version 24. Results: The mean age of the individuals was 34.6± 11 years and their social capital score 53.63± 10.52. Among the eight social capital components, the value of life (57.91± 17.7) and participation in the local community (44.28± 15.28) were found to have the highest and lowest mean scores, respectively. Further analysis of the data showed that sex, education level and perceived health could predict 23% of the changes in the total social capital (p <0.001). Conclusion: In this study, the level of social capital of the participants was low, but the demographic factors and health status were related to social capital. Therefore, policymakers and social and health planners should design and implement community-based interventions to improve the level of social capital.