مقايسه اثربخشي درمان‌هاي دارويي، پسخوراند عصبي و مداخلات روان‌شناختي تلفيقي بر مشكلات رفتاري اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي

Comparison of the Effectiveness of Drug Therapies, Neurological Feedback and Combined Psychological Interventions on Behavioral Problems of Attention Deficit/Hyperactivity Disorder

زمينه و هدف: تابحال رويكردهاي درماني متعددي اعم از دارويي و غيردارويي براي مبتلايان اختلال نقص توجه-بيش فعالي به كار گرفته شده است و محققان درصدد تعيين اثرگذاري بيشتر هركدام از اين رويكردها هستند. بنابراين هدف از اين تحقيق مقايسه اثربخشي دارودرماني، پسخوراند عصبي و مداخلات روانشناختي تلفيقي (آموزش والدين، بازي درماني و آموزش شناختي) بر مشكلات رفتاري اختلال ADHD داشت. مواد و روش‌ها: روش تحقيق نيمه آزمايشي و طرح تحقيق پيش آزمون- پس آزمون- پيگيري با سه گروه آزمايشي و يك گروه كنترل بود. جامعه­ آماري اين تحقيق شامل كليه­ كودكان 9 تا 12 سال شهر همدان در سال 99-1398 بودند. شيوه نمونه­گيري هدفمند بود. گروه درمان­هاي دارويي تحت نظر روانپزشك به مدت 12 هفته روزانه دارو دريافت كردند. گروه پسخوراند عصبي 24 جلسه 45 دقيقه­اي بصورت 2 بار در هفته مداخله دريافت كرد. گروه مداخلات روانشناختي تلفيقي بمدت 24 جلسه در (8 جلسه آموزش والدين هفتگانه، 8 جلسه بازي درماني هر هفته دو جلسه، 8 جلسه آموزش شناختي هر هفته دو جلسه) آموزش دريافت كردند. شركت كنندگان با مقياس سوانسون، نولان و پلهام ويرايش چهارم براي سنجش نشانه­هاي باليني ADHD، آزمون عصب روانشناختي كوليج جهت سنجش كاركردهاي اجرايي و مقياس خودگزارشي مشكلات رفتاري راتر فرم والدين مورد سنجش قرار گرفتند. جهت تجزيه و تحليل داده ها از تحليل كواريانس چند متغيره (مانكوا) و تحليل واريانس چند متغيره (مانوا) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد كه مداخلات روانشناختي تلفيقي در مقايسه با درمان دارويي و پسخوراند عصبي در متغير مشكلات رفتاري و تمامي مولفه هاي آن اثربخشي بيشتري داشت كه اين اثربخشي در پيگيري سه ماهه نيز معني دار بود (0/001>p). نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد كه مداخلات روانشناختي تلفيقي مي­تواند درمان موثر و ماندگاري در مشكلات رفتاري كودكان مبتلا به ADHD باشد و مي تواند جايگزين رويكردهاي درماني ديگر مانند دارودرماني و پسخوراند عصبي باشد.

Aim and Background: So far, several therapeutic approaches, both pharmacological and non-pharmacological, have been used for patients with Attention Deficit Hyperactivity Disorder and researchers are trying to determine the effectiveness of each of these approaches. Therefore, the aim of this study was to compare the effectiveness of drug therapy, neural feedback and integrated psychological interventions (parent education, play therapy and cognitive education) on behavioral problems of ADHD. Methods and Materials: The research method was quasi-experimental and the pre-test-post-test-follow-up and control group design. The statistical population included all children aged 9 to 12 years in Hamedan. Sampling method was Purposive. The psychotherapy group received medication daily for 12 weeks. The neural feedback group received 24 sessions of 45 minutes twice a week. The group of integrated psychological interventions received training for 24 sessions. Participants were assessed using the Swanson, Nolan, and Pelham Fourth Edition Scale to assess the clinical signs of ADHD, the College Neuropsychological Test to measure executive function, and the Rutter form Behavioral Problems Self-Report Scale. Multivariate analysis of covariance and multivariate analysis of variance were used to analyze the data. Findings: The results showed that combined psychological interventions were more effective in the behavioral problems variable and all its components compared to drug therapy and neurological feedback, which was also significant in the quarterly follow-up (p≤0.001). Conclusions: It seems that integrated psychological interventions can be an effective and lasting treatment for behavioral problems in children with ADHD and can replace other therapeutic approaches such as medication and neurological feedback.