اثربخشي درمان مبتني بر تعامل والد-كودك بر تنظيم هيجان دختران داراي اضطراب

Effectiveness Parent-Child Interaction Therapy on the Emotional Regulation of Anxious Girls

زمينه و هدف: تعامل والدين با كودكان مي­تواند بر عوامل روانشناختي متعددي همچون تنظيم هيجان كودكان تأثير داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشي درمان مبتني بر تعامل والد-كودك بر تنظيم هيجان دختران پايه پنجم ابتدايي داراي اضطراب انجام شد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش از نوع نيمه‌­آزمايشي با طرح پيش ­آزمون- پس ­آزمون و پيگيري با گروه گواه است. جامعه آماري تمامي دختران مشغول به تحصيل پايه پنجم ابتدايي در سال تحصيلي 96-97 در شهر سيرجان بودند. تعداد 30 آزمودني به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به­ صورت تصادفي در دو گروه مداخله (15 نفر) و كنترل (15 نفر) گمارده شدند. از پرسشنامه‌­هاي اختلالات اضطرابي بيرماهر (1999) و سياهه تنظيم هيجان شيلدز و سيچتي (1997) استفاده شد. برنامه‌­ي درمان كه برگرفته از مطالعات مختلف در اين زمينه بود در 14 جلسه 60 دقيقه‌­اي برگزار شد. براي تجزيه و تحليل داده‌­ها از آزمون آماري آناليز واريانس با اندازه­‌گيري مكرر و آزمون t وابسته در سطح معني‌­داري 0/05 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاكي از تأثير معنادار يك دوره درمان مبتني بر تعامل والد كودك بر تنظيم هيجان دانش­‌آموزان دختر در مراحل پس‌­آزمون و پيگيري بود p<0/001 نتيجه‌گيري: در همين ر.)ابطه مي­توان بيان كرد نزديك كردن والدين به كودكان از طريق بازي، فرآيند كار گروهي حاكم بر اين برنامه و حمايت والدين بر آموزش به يكديگر، تشويق درمانگر در ايجاد رابطه‌­اي مستحكم ميان والد و كودك، انعكاس احساسات و هيجانات آن­ها و همچنين ارائه بازخورد بوسيله انجام تكاليف در منزل از جمله فوايد اساسي اين نوع درمان در بهبود تنظيم هيجان در كودكان بود.

Aim and Background: Interacting parents with their children can affect many psychological factors such as children's emotional regulation. The purpose of this study was to investigate the effect of parent-child interaction therapy on emotional regulation of fifth grade elementary girls with anxiety. Methods and Materials: The present study was a semi-experimental design with pre-test-post-test design and follow-up with the control group. The statistical population of this study was all girls studying in the fifth grade of elementary school in the year 2017-2018 in Sirjan city. Thirty subjects were selected as a sample and randomly assigned to two groups of intervention (n=15) and control (n=15). Birmaher anxiety disorder questionnaire (1999) Shields and Sichati Excitement Scale (1997) were used. The parent-child-based treatment scheme used in this research was a conception derived from various studies in this field in 14 sessions of 60 minutes. Data were analyzed by variance analysis with repeated measures and dependent t at significance level of .05. Findings: The results indicated a meaningful effect of a parent-child interaction-based treatment course on emotion regulation of female students (P<0.001). Conclusions: In this regard, it can be said that, the main benefits of this type of therapy to improve the emotion regulation of children were as follows: the approach of parents to children through the game, the process of group work governing this program, and the support of parents to educate each other, encouraging the therapist to establish a strong relationship between parents and the child, reflecting their emotions and their excitement as well as offering feedback by doing homework at home.