رتبه‌بندي گزينه‌هاي حمل‌ونقل تركيبي با مترو بر اساس عملكرد (مطالعه موردي: ايستگاه صادقيه متروي تهران)

هدف اين مقاله ارزيابي عملكرد سيستم حمل‌ونقل تركيبي مترو با ساير شيوه‌هاي حمل‌ونقل در ايستگاه از طريق اولويت‌بندي گزينه‌هاي حمل‌ونقل موجود و بررسي و مقايسه وضعيت حاضر بر اساس اين اولويت‌ها است. بدين منظور، از فرآيند تحليل سلسله مراتبي(AHP) استفاده شده است. ابتدا معيارهاي مؤثر در اولويت‌بندي با بررسي ادبيات موضوع شناسايي شده، سپس با نظرسنجي از كارشناسان حوزه حمل‌ونقل، معيارهاي اوليه بازنگري و اصلاح شده است.در ادامه، با دعوت از كارشناسان و با بكارگيري فرآيند تحليل سلسله مراتبي وزن معيارها مشخص و گزينه‌ها اولويت‌بندي و نتايج مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد اتوبوس داراي بالاترين اولويت در بين گزينه‌هاي مورد بررسي است و ون و تاكسي و دوچرخه و پياده‌روي در رده‌هاي بعدي قرار مي‌گيرند. نتايج تحليل حساسيت نشان مي‌دهد تغيير در وزن سه مورد از معيارها مي‌تواند موجب تغيير در اولويت‌بندي گزينه‌ها شود. مقايسه نتايج حاصل از نظرسنجي از مسافر در ايستگاه با نتايج و وزن تعيين شده حاصل از فرآيند تحليل سلسه‌مراتبي، بيانگر همخواني و تطبيق وضعيت حاضر در ايستگاه با وضعيت مطلوب بوده و عملكرد سيستم مناسب ارزيابي گرديد.