بررسي اثر تجويز عصاره هيدروالكلي زنجبيل بر ميزان گلوكز خون در موش هاي صحرائي هيپوتيروئيديسم و نرمال

مقدمه: كم كاري غده تيروئيد در بين بيماري‌هاي غدد درون ريز شايع ترين بيماري پس از ديابت است. در كم كاري غده تيروئيد، سطح ترشح هورمون هاي تنظيم كننده سوخت و ساز كاهش مي يابد. هدف از اين مطالعه بررسي اثر عصاره هيدروالكلي زنجبيل به عنوان داروي بالا برنده سوخت و ساز بر ميزان گلوكز خون در موش هاي صحرايي هيپوتيروئيديسم و نرمال مي باشد. مواد و روش ها: تعداد 60 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار به 6 گروه تقسيم شدند: گروه كنترل ماده اي دريافت نكرد، گروه شاهد، mL 0.1 محلول سالين، به مدت 24 روز دريافت كردند، گروه تجربي 1 با دريافت متي مازول به مقدار mg/Kg 60 به مدت 24 روز، دچار هيپوتيروئيديسم شدند. گروه تجربي 2 عصاره هيدروالكلي زنجبيل را به مقدار mg/kg 400 و گروه تجربي 3 و 4 با دريافت متي‌مازول به مقدار mg/Kg 60 و همزمان عصاره هيدروالكلي زنجبيل را با دوزهاي mg/kg 200 و 400 به مدت 24 روز دريافت كردند. 48 ساعت پس از آخرين تزريق، نمونه هاي خون از قلب آن ها جمع آوري شد. ميزان گلوگز خون با دستگاه اتوآنالايزر اندازه گيري شد. اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون ANOVA مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميزان گلوكز خون در گروه تجربي 1 در مقايسه با گروه كنترل افزايش معناداري داشت كه پس از بكارگيري عصاره هيدروالكلي زنجبيل در گروه هاي تجربي 3 و 4 كاهش معناداري را نشان داد (0.05 P). بحث و نتيجه گيري: بر اساس اين نتايج مي توان پيش بيني كرد كه مصرف زنجبيل، ميزان گلوكز خون را در بيماران مبتلا به كم كاري تيروئيد كاهش مي دهد.