انسان متعالي و رابطه عقل و ايمان از منظر كركگور

مسئله ايمان و سازگاري يا عدم سازگاري آن با عقل و همچنين توجيه باورهاي ديني بر پايه عقلانيت از ديرباز به عنوان يكي از چالش‌برانگيزترين مسائل فلسفه دين محسوب شده است. فيلسوفان و انديشمندان بسياري به بررسي اين موضوع غامض و نقد ديدگاه‌هاي يكديگر پرداخته‌اند. سورن كركگور، متفكر برجسته دانماركي، كه به پدر اگزيستانسياليسم معروف است، يكي از ايده‌پردازان مهم دربارۀ رابطۀ ايمان و عقل است. او عقلاني كردن ايمان را امري متناقض مي‌داند و قائل به تفكيك قلمرو ايمان از قلمرو عقل و همچنين تقدم ايمان بر عقل است. به عقيده او ايمان، حقيقتي انفسي و از جنس شور است، و عقل آفاقي‌انديش هرگز قادر به درك حقايق انفسي نيست. اين مقاله از پنج بخش تشكيل شده است. در بخش اول مباني فكريفلسفي كركگور را بررسي مي‌كنيم. در بخش دوم نظريۀ كركگور در باب حقيقت ايمان، و در بخش سوم نظريۀ او در باب رابطۀ عقل و ايمان را شرح و بسط مي‌دهيم. در بخش چهارم انسان سعادتمند و مظهر متعالي اگزيستانس را از منظر كركگور معرفي خواهيم كرد؛ و سرانجام در بخش پنجم به نتيجه‌گيري و جمع‌بندي نكات و نتايج به‌دست‌آمده خواهيم پرداخت.