بررسي محتواي پروتئيني و ارتباط فعاليت آنزيمي با اثر ضد ميكروبي نمونه‌هاي‌ عسل ايراني

عسل محصولي طبيعي است كه از ديرباز علاوه بر تغذيه، براي درمان نيز كاربرد داشته است. در اين ارتباط، اثر ضد ميكروبي چند عسل ايراني عليه سويه هاي باكتريايي مقاوم به آنتي بيوتيك و ارتباط اين اثر با فعاليت آنزيمي نمونه هاي عسل مورد ارزيابي قرار گرفت. در اين مطالعه، محتواي پروتئيني 20 نمونه عسل قبل و بعد از استخراج تعيين و با تكنيك SDSPAGE بررسي گرديد. سپس ميزان فعاليت آنزيم هاي گلوكزاكسيداز، آميلاز، اينورتاز و كاتالاز هر عسل اندازه گيري شد. مهار سويه هاي باكتريايي مورد آزمون در حضور عسل با روش انتشار از چاهك بررسي شد و ارتباط فعاليت آنزيمي با اثر ضد باكتريايي و تازگي عسل ارزيابي گرديد. محتواي پروتئيني نمونه ها قبل از استخراج در محدوده 0.06 ±0.4 تا 64.19±1.0 ميلي گرم بر گرم عسل قرار داشت و پس از استخراج اين ميزان حدود 50% يا كمتر كاهش يافت. در نماي پروتئيني همه عسل ها پس از الكتروفورز، 3 باند مربوط به آنزيم هاي آميلاز، اينورتاز و گلوكزاكسيداز قابل مشاهده بود. ميزان فعاليت آنزيم ها به ترتيب به گلوكزاكسيداز اينورتاز آميلاز كاتالاز اختصاص داشت. نمونه هاي عسل منتخب فاقد اثر بر سويه ي Staphylococcus epidermidis و داراي كمترين اثر بر سويه ي Pseudomonas aeruginosa بودند. الگوي مهاري سويه هاي Escherichia coli و Enterococcus faecalis مشابه بود، اما الگوي مهاري متفاوتي از سويه ي Staphylococcus aureus پس از تلقيح عسل ها مشاهده شد. اين بررسي نشان داد كه آنزيم گلوكزاكسيداز نقش مهمي در مهار باكتري ها دارد، اما اين نقش در سويه هاي كاتالاز مثبت دچار نوسان است. همچنين آنزيم هاي آميلاز و اينورتاز مي توانند معياري از تازگي عسل ها باشند.