گونه‌شناسي روايي در رمان مصابيح اورشليم علي بدر بر اساس نظريه ژپ لينت ولت

گونه‌شناسي روايت يكي از مباحث ساختاري علم روايت‌شناسي است كه به بررسي و تحليل ارتباط بين راوي، كنشگر و مخاطب مي‌پردازد. ژپ لينت ولت، منتقد فرانسوي، از مشهورترين نظريه‌پردازان گونه‌هاي روايي است كه آن را براساس تقابل ميان راوي و كنشگر مطرح كرد. رمان مصابيح اورشليم اثر علي بدر، ازجمله رمان‌هاي پسامدرني است كه قضيه قدس و تاريخ حقيقي آن را به‌تصوير كشيده و آن را از روايت ساختگي يهود متمايز كرده است. از آنجا كه اين اثر از زبان روايي قوي برخوردار بوده و نويسنده در موقعيت‌هاي مختلف از گونه‌هاي روايي مناسب و ويژه‌اي استفاده كرده، مقاله حاضر با روش توصيفي ـ تحليلي به بررسي و تحليل گونه‌هاي روايي اين رمان برمبناي نظريه ژپ لينت ولت پرداخته است تا روش‌ها و شگردهاي روايي علي بدر را در خلق اين اثر و نيز اهداف وي را از اين رويكردها استخراج و واكاوي كند. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد اين اثر داستاني به مشخصه‌هاي الگوي روايتي همسان و ناهمسان متن‌نگار نزديك شده است و از نظر زاويه ديد، با كانوني‌شدگي دروني و صفر مطابقت دارد. استفاده از گونه ‌روايتي ناهمسان متن‌نگار و به‌تبع آن زاويه ديد صفر در داستان مذكور از يك سو و به‌كارگيري راوي داناي كل در اين گونه روايتي براي شناخت آسان شخصيت‌ها و تبيين تاريخ حقيقي قدس از سويي ديگر، نشان‌دهنده توجه علي بدر، نويسنده اين رمان، به مخاطب است.