پيشگيري كرامت‌مدار از جرم در پرتو آموزه‌هاي فقه اسلامي

ضرورت مرعي داشتن كرامت انساني در راهبرد پيشگيري از جرم مستلزم عدم تضييق آزادي‌هاي افراد به بهانۀ پيشگيري از جرم است، اين مهم، از يك‌ سو در توسعۀ فضاي آزاد و كاهش فضاهاي كنترل‌شده و از سوي ديگر، در شكل‌گيري راهبرد سنجيدۀ دولت‌هاي ملتزم به كرامت انساني در قالب تدابير اجتماعي، جهت پيشگيري از جرم نمايان مي‌شود. در اين ميان ضابطه‌مند شدن پيشگيري از جرم كه غرض از آن رعايت حقوق و آزادي‌هاي فردي و تعيين حدود و ثغور اجراي راهبردهاي كنشي پيشگيرانه است، همواره در آموزه‌هاي اسلامي تحت عناويني همچون حمايت از حريم خصوصي، كرامت و آزادي انسان‌ مورد تأكيد و تصريح قرار گرفته است؛ شاخصه‌اي كه در بسياري از كشورهاي غربي رنگ ‌باخته و تبعات ناشي از استمرار اين چالش را براي شهروندان اين كشورها بيش ‌از پيش متبلور ساخته است. بر اين اساس آموزه‌هاي فقه اسلامي سرشار از تعاليمي است كه بر تدابير پيشگيريِ كنشي با رعايت كرامت انساني تأكيد ورزيده و عقوبت‌هايي را براي ناقضان آن بيان كرده است. هدف از اين نوشتار تبيين پيشگيري كرامت‌مدار از جرم در پرتو آموزه‌هاي فقه اسلامي و منابع شرعي با تشريح جنبه‌ها و جلوه‌هاي آن است.