بررسي شيوع خشونت شغلي و نقش آن در ميزان رضايت كاركنان بهداشتي درماني بيمارستان علامه بهلول گنابادي در سال 1399

مقدمه: رضايت كاركنان بهداشتي درماني نقش مهمي در حفظ و ارتقاي سلامت بيماران دارد. همچنين اين گروه از شاغلين به دليل ماهيت شغلي خود در معرض انواع خشونت‌ها قرار دارند. در اين راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسي شيوع خشونت شغلي و نقش آن در ميزان رضايت كاركنان بهداشتي درماني انجام شد.مواد و روش‌ها: مطالعه مقطعي تحليلي حاضر در سال 1399 در ارتباط با 156 نفر از كاركنان بيمارستان علامه بهلول گنابادي صورت گرفت. اطلاعات دموگرافيك از طريق پرسشنامه اطلاعات فردي، رضايت شغلي توسط تكميل پرسشنامه مينه‌سوتا و خشونت شغلي از طريق پرسشنامه NAQR (Negative Acts Questionnaire Revised) به دست آمد. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از آزمون‌هاي آماري مناسب و آزمون تحليل رگرسيون خطي صورت گرفت. نتايج در سطح 0.05 معنادار در نظر گرفته شدند.يافته‌ها: در اين مطالعه ميانگين سني افراد 7.1±31.8 سال بود و بين متغيرهاي دموگرافيك با ميزان رضايت و خشونت شغلي، هيچ‌گونه ارتباط معناداري مشاهده نشد (0.05 P)؛ اما ارتباط بين رضايت شغلي و خشونت شغلي معنادار بود (0.001 P). بيشترين رضايت مربوط به شرايط فيزيكي و كمترين رضايت مربوط به نظام پرداخت بود. در مجموع، رضايت شغلي با نمره 54 در حد متوسط برآورد گرديد. نمره خشونت شغلي معادل 28 برآورد شد و بيشترين گزارش خشونت مربوط به گويه كار شما بيش از حد مورد كنترل و بازبيني قرار مي‌گيرد بود. در زمينه ابعاد رضايت شغلي، نظام پرداخت، فرصت پيشرفت و سبك رهبري به عنوان عوامل مؤثر در بروز خشونت ايفاي نقش مي‌كردند.نتيجه‌گيري: نتايج تأييدكننده وجود خشونت در محل كار هستند؛ از اين رو به منظور كاهش تهديدات ناشي از آن در محيط بيمارستان و در راستاي تأمين رضايتمندي كاركنان، اتخاذ يك رويكرد پيشگيرانه و آموزش همگاني، مفيد به نظر رسيده و برگزاري جلسات منظم با اهداف آموزشي مرتبط توصيه مي‌شود.