تأثير اوره و سولوپتاس بر خصوصيات مورفوفيزيولوژيكي و بيوشيميايي ذرت فوق شيرين (Zea mays var Basin) در پاسخ به رژيم‌هاي مختلف آبياري

اين پژوهش به‌منظور بررسي تأثير كاربرد كود اوره و سولوپتاس و كمبود آب آبياري بر خصوصيات مختلف مورفوفيزيولوژيكي و بيوشيميايي ذرت فوق شيرين رقم Basin و در مزرعه انجام شد. آزمايش به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار طي سال 1395 در مجتمع كشاورزي و دامپروري ورامين اجرا شد. عوامل مورد بررسي شامل سه سطح تنش كمبود آب بر اساس آبياري 15 (شاهد)، 30 (تنش متوسط) و 45 (تنش شديد) درصد ظرفيت زراعي، چهار سطح كود اوره شامل صفر (شاهد)، 150، 200 و 250 كيلوگرم در هكتار و چهار سطح كود پتاس از منبع سولوپتاس شامل صفر (شاهد)، 100، 150 و 200 كيلوگرم در هكتار بودند. نتايج اين تحقيق نشان داد برهمكنش رژيم‌هاي آبياري و كودهاي شيميايي بر طول و عرض برگ، تعداد رديف دانه، وزن هزار دانه، فتوسنتز و آنزيم كاتالاز معني‌دار بود. در شرايط تنش متوسط، بهينه عملكرد دانه از تيمار 150 كيلوگرم در هكتار كود اوره و 200 كيلوگرم در هكتار كود سولوپتاس به‌دست آمد. همچنين، در شرايط تنش شديد، بيشترين ميزان فتوسنتز و فعاليت آنزيم كاتالاز در تيمار شاهد مشاهده گرديد. به‌طوركلي، مي‌توان نتيجه گرفت كاربرد توأم 150 و 200 كيلوگرم در هكتار كود اوره و سولوپتاس موجب افزايش 37.89 % عملكرد دانه نسبت به شاهد تحت شرايط تنش متوسط شد كه نشان‌دهنده توانايي كودهاي شيميايي در افزايش عملكرد، اجزاي عملكرد و همچنين افزايش فتوسنتز در شرايط تنش بوده و در بروز مقاومت در گياه ذرت فوق شيرين و كاهش افت شديد عملكرد بسيار مؤثر است. در نهايت، كاربرد 150 و 200 كيلوگرم در هكتار كود اوره و پتاس در شرايط تنش متوسط جهت حصول عملكرد بهينه و رشد مطلوب ذرت فوق شيرين توصيه مي‌گردد.