تحليل شاخص‌هاي عدالت فضايي در ساختمان‌هاي بلندمرتبه گرگان

عدالت فضايي به‌عنوان موضوعي اساسي در فرآيند برنامه‌ريزي و مديريت شهري در مركز توجه قرار داشته و پرداختن به مفهوم و ترسيم چشم‌انداز و تدوين سياست‌هاي مربوط به آن امري ضروري است. در اين ‌بين برقراري عدالت فضايي در ساختمان‌هاي بلند با مكان‌يابي مناسب اين سازه‌ها كه به دليل ارتفاع زياد و تعدد ساكنان تأثيرات بسياري بر عملكرد شهرها مي‌گذارند بر كيفيت زندگي و رضايتمندي ساكنان اين ساختمان‌ها مؤثر است؛ لذا اين پژوهش باهدف تحليل و بررسي رضايتمندي ساكنان ساختمان‌هاي بلندمرتبه در قالب عدالت فضايي انجام‌شده است زيرا بلندمرتبه‌ها به‌عنوان يك راهبرد اساسي در مديريت شهري مبناي مناسبي براي سنجش عدالت فضايي بوده تا با درنظرگرفتن نتايج و يافته‌هاي اين پژوهش، راهكاري بهينه برنامه‌ريزي گردد. اين پژوهش روي ساختمان‌هاي بلندمرتبۀ موجود كه بر اساس طرح جامع داراي هفت‌طبقه يا 20 متر ارتفاع از سطح زمين هستند در محدودۀ شهر گرگان انجام پذيرفت. روش تحقيق اين پژوهش، مطالعات اسنادي، روش پيمايشي و توزيع پرسش نامه است. پرسش نامۀ محقق ساخته شامل 322 پرسش نامۀ بين جامعه آماري متشكل از سرپرستان 1900 واحد مسكوني توزيع و پايايي آن با روش كوكران و با استفاده از آلفاي كرونباخ برابر 97% گرديد؛ تحليل آماري به شكل استنباطي و توصيفي در محيط نرم‌افزار SPSS انجام شد و نتايج مطالعات نشان داد بين مؤلفه‌هاي عدالت فضايي و رضايتمندي شهروندان ساكن در ساختمان‌هاي بلندمرتبه رابطۀ معناداري وجود دارد. نتايج آزمون فرض در هر دو فرضيه نشان مي‌دهد كه در پي دسترسي نامناسب ساكنان ساختمان‌هاي بلندمرتبه و كاهش كيفيت خدمات، سطح رضايتمندي آن‌ها دچار كاهش مي‌شود كه در پي عدم رضايت ساكنان ساختمان‌هاي بلندمرتبه از وضعيت موجود پيشنهاد‌هايي در اين زمينه ارائه گرديد.