بازجهش ايزوستازي پوسته در محدوده درياچه اروميه ناشي از خشك شدن آن

درياچه اروميه در شمال غربي ايران بين مختصات جغرافيايي 37 درجه و 3 دقيقه تا 38 درجه و 17 دقيقه عرض شمالي و 44 درجه و 59 دقيقه تا 45 درجه و 56 دقيقه طول شرقي قرار دارد. اين درياچه در حوضه پيش كماني، كمان ماگمايي اروميه دختر قرار گرفته است. درياچه اروميه، بزرگ ترين و شورترين درياچه دائمي ايران با مساحتي حدود 6000 كيلومترمربع، طول بين 120 تا 150 كيلومتر، عرض بين 20 تا 50 كيلومتر، بيشترين ژرفاي 13 متر و متوسط ژرفاي 6 متر مي‌باشد. بر اين مبنا حجم متوسط آن بين 12 الي 33 ميليارد مترمكعب به ترتيب در زمان هاي كم ‌آبي و پر آبي برآورد مي شود. در سال ‌هاي گذشته بحران زيست ‌محيطي و خشك شدن حدود 85 درصدي آب درياچه اروميه، يكي از بزرگ ‌ترين مخاطرات زمين‌ شناختي كشور در منطقه آذربايجان محسوب مي گردد. خشك شدن درياچه اروميه با باربرداري گسترده در سطح پوسته همراه بوده است. در اين پژوهش ميزان بالا آمدگي پوسته زمين (بازجهش ايزوستازي) در نتيجه باربرداري ناشي از خشك شدن درياچه اروميه با در نظر گرفتن ايزوستازي به صورت ناحيه اي (ايزوستازي خمشي) برآورد شده است. با باربرداري ايجاد شده از سطح درياچه اروميه (در حدود 20 ميليارد تن)، بر اثر بازجهش ايزوستازي جهت تعادل، امكان 85 ميلي متر فراخاست وجود دارد. اين فراخاست در طي 22 سال براي رسيدن به تعادل ايزوستازي مي تواند روي داده باشد. اين بازجهش ايزوستازي به طور موثري مي تواند موجب تحريك و فعال شدن گسل هاي لرزه زاي منطقه كه تاريخچه لرزه زايي گسترده اي دارند، گردد.