ارزيابي خطر فرسايش آبي حوزه آبخيز كسيليان با مدل ايكونا و فناوري‌هاي RS و GIS

رشد و توسعه فعاليت‌هاي بشري همراه با تغيير كاربري اراضي، تخريب منابع و متعاقب آن فرسايش خاك در طولاني مدت مانع توسعه پايدار محيط زيست خواهد شد. در اين پژوهش با هدف بررسي خطر فرسايش و شناخت مناطق حساس به فرسايش آبي در حوزه‌ آبخيز كسيليان، از فن‌آوري سنجش از دور و سيستم اطلاعات جغرافيايي در چارچوب مدل ايكونا استفاده گرديد. اين مدل با 4 لايه شيب، زمين شناسي، پوشش گياهي و كاربري اراضي آغاز و با تهيه دو لايه فرسايش پذيري و حفاظت خاك، پتانسيل خطر فرسايش را مورد ارزيابي قرار داد. حوزه مورد مطالعه با وجود كلاس شيب خيلي زياد و سازند شمشك با خاك هاي حساس به هوازدگي، در كلاس فرسايش‌پذيري زياد قرار دارد. اما وسعت بالاي كلاس متوسط و خيلي زياد حفاظت همراه با پوشش جنگل فرسايش را تعديل كرده است. در مجموع، 26.26 درصد در كلاس متوسط خطر فرسايش، 25.44 درصد در كلاس خطر فرسايش كم، 18.83 درصد در كلاس خطر فرسايش خيلي كم، 18.55 درصد نيز در كلاس خطر فرسايش زياد و 10.92 درصد از سطح حوزه كسيليان نيز در كلاس خطر فرسايش خيلي زياد قرار دارد. مرتع و قسمت هايي از اراضي كشاورزي در رتبه اول وسعت كلاس خطر فرسايش خيلي زياد و بخش هاي جنوبي اراضي جنگلي در كلاس خطر فرسايش زياد قرار گرفته اند. اين مدل مي تواند مناطق مستعد فرسايش را با حداقل زمان، با سرعت و دقت كافي در حوزه هاي آبخيز نشان دهد و براي تصميم گيران و برنامه ريزان حفاظت خاك در حوزه هاي آبخيز فاقد آمار مورد استفاده قرار گيرد.