استفاده از برنامه‌ريزي خطي جهت توزيع بهينه آسفالت از كارخانه‌ها به پروژه‌هاي متعدد (مطالعه موردي‌: پروژه‌هاي استان خوزستان)

روسازي راه‌ها همواره تحت تاثير عواملي متعددي دچار خرابي‌ مي شوند، از اين رو سازمان‌هاي بهره بردار راه بطور سالانه، پروژه‌هايي را جهت مرمت و اصلاح اين خرابي‌ها تعريف مي‌كنند كه اجراي آن‌ها نيازمند تامين آسفالت از كارخانه آسفالت‌هاي در دسترس مي‌باشد. كارخانه آسفالت مطلوب جهت تامين آسفالت مورد نياز هر پروژه علاوه بر نزديكي به محل پروژه مي‌بايست ظرفيت توليد خالي متناسب با ميزان تقاضا آن پروژه را داشته باشد‌، دوري كارخانه از محل پروژه موجب افزايش هزينه حمل و به تبع آن افزايش هزينه اجرا و عدم ظرفيت توليد خالي موجب تاخير در تحويل آسفالت و به تبع آن تاخير در اجراي پروژه مي‌گردد. يك سيستم متمركز و يكپارچه برنامه‌ريزي توليد و توزيع براي كارخانه‌هاي مختلف مي‌تواند بهينه‌ترين توازن را بين تقاضا و ظرفيت توليد كارخانه‌هاي مختلف تامين كننده، ايجاد نمايد. اين مقاله يك مدل برنامه‌ريزي يكپارچه توليد و توزيع آسفالت (بيتا) براي كارخانه‌هاي مختلف آسفالت ارائه كرده است كه به اختصار مدل بهينه‌سازي بيتا ناميده مي‌شود، در اين مدل پارامتر‌هاي‌، ميزان آسفالت مورد نياز هر پروژه (Dai)، ظرفيت توليد هر يك از كارخانه‌هاي آسفالت (Capj)، فواصل حمل بين كارخانه و محل پروژه (dtij)، هزينه‌هاي حمل در مسير‌هاي مختلف (Ctij) و هزينه فروش آسفالت هر كارخانه به هر پروژه (Cpij) به عنوان ورودي به مدل ارائه شده،‌ سپس مدل در نرم افزار بهينه‌سازي GAMS كد نويسي شده و متغير ميزان آسفالت تخصيص يافته از هر كارخانه به هريك از پروژه‌ها در هر دوره زماني (Xijt)، به عنوان خروجي مدل با استفاده از Solver CPLEX محاسبه مي‌شود. در انتهاي مقاله نيز جهت بيان نحوه استفاده از اين مدل، يك مثال كاربردي در خصوص يكپارچه سازي برنامه‌ريزي توليد و توزيع بين20 كارخانه آسفالت و 15 محل نيازمند آسفالت در استان خوزستان در طول يك سال ارائه شده است.