بررسي انتقادي نسبي گرايي هرمنوتيكي در الهيات تفهمي بر اساس حكمت متعاليه

بررسي نوع نسبيت گرايي در »الهيات تفهمي « ونقد مبنايي آن براساس حكمت متعاليه، مسأله اصلي اين پژوهش است. براي اين منظور در مرحله نخست، آثارمجتهد شبستري درموضوع الهيات كه خود ازآن به »الهيات تفهمي « تعبير كرده است، با روش توصيفي و تحليلي مورد بررسي وسپس بر اساس قواعد حكمت متعاليه مورد نقد قرارگرفته است. يافته هاي اين پژوهش حاكي از آنست كه هرمنوتيك شبستري هرچند مردد بين هرمنوتيك مؤلف محور شلايرماخري وهرمنوتيك مفسرمحور گادامري است ليكن سمت و سوي بيشتري به سمت هرمنوتيك فلسفي گادامري دارد. حتي گاه ازين فراتر رفته و معنا را امري پسيني مي داند كه درفرايند فهم ساخته مي شود كه در هر حال مشوب به نسبيت گرايي است. مبنا شكافي انواع نسبيت گرايي بيانگرآنست كه شكاف بين سوژه و ابژه منشأ انواع نسبيت گرايي است كه به دنباله چالش چگونگي رابطه عين و ذهن به وجود آمده است. حال آنكه با اصول معرفت شناختي حكمت متعاليه، اين شكاف از ابتدا پر شده وبه لوازم نسبيت گرايانه نمي انجامد.