مقايسه ديدگاه ملاصدرا و علامه شعراني درباره آموزه بداء

چگونگي تببين آموزه بداء و تحليل رابطه آن با صفات خداوند، تقدير الهي و علم و عصمت معصومان (عليهم السلام) از ديدگاه ملاصدرا و علامه شعراني، مسأله پژوهش حاضر است. پژوهش پيش رو به روش توصيفي، تحليلي به بررسي مباني ملاصدرا و علامه شعراني درباره آموزه بداء، پرداخته و يافته هاي آن از اين قرار است كه ملاصدرا با بهره گيري از مباني حكمت متعاليه، حقيقت بداء را تبيين و رابطه آن با صفات خداوند، تقدير الهي و عصمت معصومان (عليهم السلام) را در اين چارچوب، تحليل كرده است. علامه شعراني نيز هر چند در چارچوب حكمت متعاليه، اما با توجه به مباني حديثي كلامي خود، هرگونه تغيّر و تبدّل در صفات خداوند و تقدير الهي را محال دانسته و بداء به معناي مدّ نظر ملاصدرا را نقد مي كند. وي همچنين با استفاده از برهان لطف، عدم امكان وقوع بداء در اخبار معصومين (عليهم السلام) را اثبات مي كند.