كاربرد تسليحاتي موشك‌هاي بالستيك از منظر حقوق بين‌الملل بشردوستانه

از زمان شليك اولين موشك بالستيك در جهان، ماهيت جنگ براي هميشه تغيير پيدا كرد و تطورات عميقي را در عرصه‌هاي نظامي و سياسي در دنيا رقم زد. موشك‌هاي بالستيك، اين امكان را براي يك ملت فراهم مي‌كرد تا از ميدان نبرد دور شوند و با مصونيت نسبيِ به دست آمده، به عمق قلمرو دشمن حمله، و خسارات سنگيني را وارد كنند. وجه مميز شاخص موشك بالستيك، توانايي در حمل كلاهك‌هاي سنگين هسته‌اي به وزن 40 مگاتن است كه در كنار برد 12000 كيلومتري آن، سبب افزايش نگراني قدرت‌هاي بين‌المللي شده است. به همين منظور، آنان در فقدان ملاحظات قواعد بين‌المللي خاص، اقدام به تصميم‌گيري‌هاي سياسي و انحصاري راجع به مشروعيت يا عدم مشروعيت كاربرد اين سلاح كرده‌اند. آنچه در اين تحقيق از نظر گذرانده مي‌شود، پاسخ به چگونگي وضعيت حقوقي موشك‌هاي بالستيك در حقوق بين‌الملل بشردوستانه است. يافته‌هاي تحقيق مبيّن آن است كه علي‌رغم ماهيت قانوني موشك بالستيك، ارزيابي مشروعيت يا عدم مشروعيت كاربرد اين جنگ‌افزار، منوط به بررسي داده‌هاي تجربي ناشي از هر رزمايش موشكي است كه بدين موازات، نتيجه‌گيري كلي در خصوص وضعيت قانوني موشك بالستيك حاصل نمي‌شود مگر آنكه در هر مورد، داده‌هاي تجربي موشك پرتابي مورد مداقه قرار گيرد.