گياه پالايي و تخمين زمان بهينه پالايش خاك‌هاي آلوده به سرب با استفاده از دو گياه خرفه و تاج‌خروس وحشي

فلزات سنگين يكي از مهم‌ترين آلاينده‌هاي محيط‌زيست و به‌ويژه منابع خاك و آب هستند. از ميان فلزات سنگين، سرب يكي از مهم‌ترين آلاينده‌هاي سمي است. استفاده از خاك‌هاي آلوده به سرب، مستلزم آلودگي‌زدايي و بهسازي آن‌ها است. پژوهش حاضر با هدف بررسي امكان آلودگي‌زدايي سرب از خاك و تخمين زمان بهينه پالايش با استفاده از گياهان خرفه و تاج‌خروس وحشي انجام شد. بدين منظور، آزمايشي در قالب طرح كاملاً تصادفي با 5 تيمار شاهد، 150، 300، 600 و  mg/kg1200 و سه تكرار اجرا شد. نتايج نشان داد كه در هر دو گياه رابطه‌اي غيرخطي و مثبت بين مقدار سرب تجمع يافته در ريشه و ساقه با غلظت سرب موجود در خاك وجود داشت. بيش ترين مقدار سرب تجمع يافته در ريشه خرفه و تاج‌خروس وحشي به ترتيب 173.39 و mg/kg 149.76 و در ساقه آن‌ها نيز به ترتيب 20.01 و mg/kg 5.82 به‌دست آمد. فاكتور انتقال در هر دو گياه كوچك‌تر از يك بوده (براي گياه خرفه از 0.62 تا 0.12 و براي گياه تاج‌خروس وحشي از 0.14 تا 0.04) و بيانگر انتقال كم تر سرب از ريشه به اندام هوايي مي‌باشد. با توجه به توانايي گياهان فوق در جذب مقادير زياد سرب از ناحيه رشد ريشه، عملكرد گياهي بالا و توانايي تجمع سرب در اندام‌هاي قابل‌برداشت، هر دو گياه براي پاك‌سازي سرب از اعماق سطحي خاك و تا غلظت‌هاي چندين برابر غلظت مجاز سرب كارآيي بالايي داشتند. ليكن با توجه به زمان پالايش و مقدار زيست‌توده توليدشده، گياه تاج‌خروس‌ وحشي از توانايي بيش تري براي بهسازي خاك‌هاي آلوده برخوردار بود.