مدل سازي زمين آماري تغييرات مكاني كيفيت آب هاي زيرزميني با استفاده از GIS و مدل ويلكوكس (مطالعه موردي بخش هاي مركزي و كنارك، چابهار)

مصرف آب با كيفيت نامطلوب براي امور كشاورزي، تأثير منفي بر روي رشد گياهان و خصوصيات فيزيكي خاك مي‌گذارد. هدف از پژوهش پيش رو تعيين تغييرات مكاني كيفيت آب زيرزميني جهت كشاورزي در بخش‌هاي مركزي و كنارك شهرستان چابهار بود. بدين منظور بعد از جمع‌آوري آمار دو پارامتر EC و SAR از 40 حلقه چاه موجود در منطقه مطالعاتي در سال 1398، با استفاده از روش‌هاي معكوس فاصله، چندجمله‌اي عام، چندجمله‌اي محلي، توابع پايه شعاعي و كريجينگ با سمي واريوگرام هاي دايره‌اي، كروي، نمايي، گوسين و معادلات درجه‌دو، مناسب‌ترين روش جهت درون‌يابي با توجه به معيارهاي ارزيـابي مجـذور ميـانگين مربعـات خطـا (RMSE) و ضريب همبستگي (R^2) انتخاب گرديد. كه روش درون‌يابي كريجينگ با مدل واريوگرامي گوسين با 13.85=RMSE و 0.77=R^2  به‌عنوان مناسب‌ترين روش‌ جهت درون‌يابي پارامتر  SAR و روش درون‌يابي كريجينگ با مدل واريوگرامي كروي با 797.89=RMSE و 0.68=R^2   به‌عنوان مناسب‌ترين روش‌ جهت درون‌يابي پارامتر EC در منطقه مورد مطالعه تعيين شدند. در ادامه نقشه كيفيت آب زيرزميني براي مصارف كشاورزي و آبياري بر مبناي روش ويل كاكس با استفاده از  نقشه تغييرات مكاني دو پارامتر EC و SAR تهيه شد. نتايج نشان داد كه حدود 10% از آب‌هاي زيرزميني به‌عنوان كيفيت خوب و 51% به‌عنوان كيفيت متوسط و 16% به‌عنوان كيفيت نامناسب و حدود %23 به‌عنوان آب غيرقابل استفاده را در محدوده مطالعاتي تشكيل دادند.