اثربخشي آموزش فرزندپروري انعكاسي بر دلبستگي و استرس والديني مادران صاحب كودكان 3 تا 6 سال

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش فرزندپروري انعكاسي بر دلبستگي و استرس والديني مادران بود. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه مادران صاحب فرزند 3 تا 6 سال مراجعه كننده به سراهاي محله منطقه چهار شهر تهران بود، كه با روش نمونه گيري دردسترس 30 نفر از آنها انتخاب شده و با گمارش تصادفي و بطور مساوي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش علاوه بر برگه جمعيت شناختي شامل پرسشنامه سبك دلبستگي بزرگسال كولينز و ريد(RASS) (1990) و شاخص استرس فرزندپروري فرم كوتاه(PSISF) بود. براي گروه آزمايش آموزش فرزندپروري انعكاسي در 10 جلسه 120 دقيقه اي مبتني بر مدل كوپر و ردفرن (2016) اجرا شد، ولي گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه تفاوت بين گروهي در دلبستگي ايمن (7.23=F و 0.01 =p) و دلبستگي اجتنابي(4.33= F و 0.05 = p) معنادار مي باشد ولي براي دلبستگي دوسوگرا(0.52= F و 0.47 = p) معنادار نمي باشد. همچنين نتايج تحليل كوواريانس يك متغيره نشان داد كه تفاوت بين گروهي در استرس والديني معنادار مي باشد(9.31= F و 0.006 = p). به عبارتي نتيجه بدست آمده اين بود كه آموزش والدگري انعكاسي بر بهبود دلبستگي ايمن و اجتنابي و همچنين استرس والديني مادران اثربخشي معناداري دارد. بنابراين مي توان از آموزش فرزندپروري انعكاسي در جهت ترميم دلبستگي مادر و كاهش استرس والديني استفاده كرد.