مطالعه جامعه‌شناختي شيوع پاندمي كوويد-19 و رابطه آن با احساس ناامني اجتماعي (مطالعه موردي شهروندان شهر تهران)

پاندمي كوويد19 نه‌تنها يك بيماري محسوب شده بلكه، تمامي ويژگي‌‌هاي تعريف مسئله‌‌اي اجتماعي را در خود دارد. در ابعاد جهاني هم، 8 ميليارد انسان را در سرتاسر جهان در برمي‌گيرد و انسان‌ها احساس ناامني زيادي تجربه مي‌كنند. هدف اين پژوهش، بررسي رابطه‌‌ي شيوع پاندمي ويروس كرونا با احساس ناامني اجتماعي در شهر تهران است. روش تحقيق در اين پژوهش از نوع پيمايشي است. ابزار گردآوري اطلاعات نيز پرسشنامه‌‌ي استاندارد بوده است. يافته‌‌هاي اين پژوهش، حاكي از آن است كه ميانگين احساس ناامني اجتماعي ناشي از شيوع كوويد19 در نمونه‌‌ي مورد مطالعه (28/3) به‌طور معني‌داري از ميانگين نظري (3) بيشتر است و در بين ابعاد احساس ناامني اجتماعي، به ترتيب احساس ناامني جاني، اقتصادي، عمومي، رواني، احساسي و جمعي بيشترين ميانگين را داشتند و بيشترين تأثير را از كوويد19 پذيرفته‌‌اند. يافته‌‌ها نشان داد كه بين سن و احساس ناامني اجتماعي ناشي از شيوع كرونا رابطه معني‌داري وجود ندارد و احساس ناامني اجتماعي ناشي از شيوع كوويد19 برحسب تحصيلات، به‌طور معني‌داري متفاوت است. همچنين زنان بيشتر از مردان احساس ناامني داشته‌اند. بنابراين، براساس يافته‌‌هاي پژوهش حاضر مي‌‌توان اينگونه تبيين كرد كه با شيوع كوويد19 ميزان احساس ناامني اجتماعي در ميان افراد مورد مطالعه افزايش ‌يافته است.