مقايسه‌ آزمايشگاهي عملكرد پليمر پلي‌آكريل‌آميد و ماده فعال‌سطحي زيستي رامنوليپيد در ازدياد برداشت نفت با استفاده از ميكرومدل‌هاي شيشه‌اي همگن و ناهمگن

در ساليان اخير مطالعات زيادي در مـورد استفاده از مـواد فعال‌سطحي در زمينه‌ افزايش برداشت از مخازن نفتي انجام شده است كـه عموماً شـامل مقايسه عملكرد ماده فعال‌سطحي زيستي بـا ماده فعال‌سطحي شيميايي بـوده است. ولي تاكنون تحقيقات اندكي در مورد مقايسه عملكرد مواد فعال‌سطحي زيستي و پليمرها و همچنين، تأثير دما بر برداشت نفت صورت گرفته است. لـذا در اين تحقيق، به بررسي آزمايشگاهي اثر دما بر عملكرد ماده فعال‌سطحي زيستي رامنوليپيد بـا تزريـق در ميكرومدل شيشه‌اي و مقايسه عملكرد آن با پليمر پلي‌اكريل‌آميد آنيوني پرداخته شده است. براي اين منظور نتايج حاصل از سيلاب‌زني به‌كمك ماده فعال‌سطحي زيستي موردنظر با نتايج سيلاب‌زني با آب شور و پلي‌آكريل‌آميد مقايسه شده است. آزمايشات در دو دماي 25 و C° 75 و در دو ميكرو مدل همگن و ناهمگن انجام شد. نتايج نشان داد كه در مدل همگن درصد ازدياد برداشت در اثر سيلاب‌زني با ماده فعال‌سطحي زيستي رامنوليپيد در دو دماي مورد مطالعه به‌ترتيب 48 و 62% است كه در مقايسه با آب به‌ترتيب 9 و 13.7% افزايش برداشت نفت داشته است. اين درحالي است كه در سيلاب‌زني با پليمر مقادير به‌ترتيب 61 و 70% به‌دست آمد. در مدل ناهمگن نيز شرايط به همين صورت به‌دست آمد. بدين ترتيب كه درصد ازدياد برداشت در اثر سيلاب‌زني با ماده فعال‌سطحي زيستي رامنوليپيد در دو دماي مورد مطالعه به‌ترتيب 41 و 51% بود كه در مقايسه با آب عملكرد بالاتر و در مقايسه با پليمر عملكرد پايين‌تري داشت. به‌طور كلي، در دماي بالاتر ميزان ازدياد برداشت در هر دو مدل همگن و ناهمگن تحت سه سيلاب‌زني انجام شده، بيشتر بود.