ارائه رابطه نيمه‌تجربي نوين به منظور طراحي جداسازهاي دوفازي

جداسازها در ميدان‌هاي توليدي نفت و گاز داراي نقش بسيار مهم و كليدي هستند. به همين دليل، طراحي بهينه آنها بسيار با اهميت است. روش طراحي با معادلات نيمه‌تجربي روشي مرسوم براي تعيين ابعاد جداسازها است. با اين حال، به دليل فرضيات ساده‌كننده‌اي كه در آنها استفاده مي‌شود، فقط مي‌تواند براي بدست آوردن برآورد تقريبي از ابعاد جداسازها استفاده شود. در اين مطالعه، با استفاده از واحد پايلوت جداساز دو فازي گازمايع صحت و دقت روابط نيمه‌تجربي بررسي گرديد و از نتايج آزمايشگاهي و نتايج به دست آمده از شبيه‌سازي CFD به عنوان داده‌هاي لازم براي طراحي و ساخت شبكه عصبي بهينه‌سازي شده با الگوريتم ژنتيك استفاده شدند و يك مدل براي تعيين ضريب تصحيح روابط نيمه‌تجربي در شرايط عملكردي متفاوت ارائه گرديد. واحد پايلوت آزمايش جداساز متشكل از يك جداساز افقي دو فازي در مقياس آزمايشگاهي، پمپ‌ها، كمپرسورها و يك مخلوط‌كننده استاتيك براي تشكيل جريان دو فازي و يك فيلتر مايع براي به دام انداختن قطرات مايع از جريان گاز خروجي از جداساز است. با استفاده از وزن‌ كردن قطره‌هاي مايع گير انداخته‌شده بازده جداسازي و با استفاده از تصويربرداري حداكثر قطر قطرات مايع در جريان گاز خروجي تعيين مي‌شود. مدل CFD توسعه داده شده با داده‌هاي آزمايشگاهي داراي خطاي نسبي كمتر از 8% بود و مقدار خطاي جذر ميانگين مربعات شبكه عصبي بهينه‌سازي شده با الگوريتم ژنتيك براي مقادير واقعي و پيش بيني شده ضرايب تصحيح برابر با 1% است. يكي از مهمترين دستاوردهاي اين پژوهش فراهم آوردن بستر لازم براي طراحي بهينه جداسازهاي سطحي است.