اثر محدوديت كيفي خوراك و مدت زمان اعمال آن بر عملكرد، فراسنجه‌هاي بيوشيميايي خون و خصوصيات لاشه جوجه‌‌هاي گوشتي

در تحقيق حاضر، كاهش غلظت مواد مغذي جيره و مدت زمان استفاده از آن بر عملكرد جوجه‌ گوشتي بررسي شد. تعداد 375 قطعه جوجه گوشتي نر يك روزه در قالب 5 تيمار، 5 تكرار و 15 پرنده در هر تكرار از 1 تا 39 روزگي استفاده شد. در اين مطالعه، منظور از جيره‌ مرسوم، جيره‌اي در سطح توصيه احتياجات سويه جوجه گوشتي است و منظور از جيره رقيق، جيره‌اي است كه از لحاظ انرژي و اسيدهاي آمينه ضروري به ميزان 7 درصد رقيق‌تر مي‌باشد. جيره‌هاي آزمايشي (به ترتيب براي دوره آغازين، رشد و پاياني) در تيمارها عبارت بودند از: T1) مرسوم، مرسوم، مرسوم (شاهد(؛ T2) رقيق، رقيق، رقيق؛ T3) مرسوم، رقيق، مرسوم؛ T4) رقيق، رقيق، مرسوم وT5 ) مرسوم، مرسوم، رقيق. در كل دوره (1 تا 39 روزگي)، خوراك مصرفي روزانه (0/05 p) و افزايش وزن روزانه (0/01 p) تيمار شاهد بالاتر از ساير تيمارها بود و تفاوت ضريب تبديل خوراك بين تيمارها معني‌داري نبود. در دوره پاياني، تيمار شاهد تلفات بالاتري نسبت به T2 و T3 داشت (0/05 p)، هرچند در كل دوره، تفاوت‌ تيمارها معني‌دار نبود. وزن سينه در T1 و T3 بالاتر از T2، T4 و T5 بود (0/01 p). T2 و T3 داراي خاكستر استخوان بالاتري نسبت به T1 و T5 بودند (0/05 p). در كل مي‌توان نتيجه‌گيري نمود استفاده از جيره مرسوم در كل دوره اگرچه باعث افزايش تلفات در دوره پاياني و كاهش خاكستر استخوان شد، اما در مجموع، عملكرد رشد بهتري را به دنبال داشته است.